το ένα και το αυτό / εγώ

άρχισε να βρέχει
πριν από εκατομύρια χρόνια
μετά από εκατομύρια χρόνια
έβρεχε
μόνο έβρεχε

μετά άρχισε να βρέχει μέσα
έβρεχε
μόνο μέσα έβρεχε

κι αυτό που βασανίζω
αυτό που νανουρίζω
αυτό το βασανίζω
για να το νανουρίσω
αυτό το νανουρίζω
για να το βασανίσω

σαν να μην έχει αξία ποιο έρχεται πρώτο
σαν να μην έχει νόημα αν έρχεται κάποιο πρώτο

το βασάνισμα
το νανούρισμα
το νανούρισμα
το βασάνισμα
το ένα για το άλλο
το άλλο για το ένα

κι εγώ
αυτός
κι εγώ
αυτό
το βασανιστικό νανούρισμα
το νανουριστικό βασάνισμα

εγώ

σαν να 'μουν πάντα εδώ

πρέπει να πάρω κάτι απ' την αρχή

να μη μιλώ για το κλειστό πανύψηλο κουτί των παραμυθιών

πρέπει ν' αφήσω στο χώμα τα φυτά

στο δάσος τα πουλιά

πρέπει να επιστρέψω τους νεκρούς

σε τάφους ομαδικούς

να μη μιλώ για το καλό κενό των περασμένων

να είμαι εγώ αυτό που θ' αγαπώ

που θα ξεσκίζω, θα τολμώ

πρέπει να πάρω κάτι απ' την αρχή

να είναι όμορφο το γέλιο

καθώς θα σπάνε ένα ένα τα κόκαλα στη ράχη

καθώς θα πω

αυτό ήταν όλο

δεν θα μπορούσε να είναι κι άλλο

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

η πανσέληνος δεν περιμένει
το απών σώμα
έχει όνομα
κι η πανσέληνος δεν περιμένει
απαιτεί
το αίμα
το όνειρο
την απελπισία που φυλάξαμε ο ένας για τον άλλο

ανίκανος ν' αντισταθώ
αφήνομαι
και μεταμορφώνομαι
στο τέρας που κρύβω κάτω από το δέρμα μου
η πανσέληνος δεν περιμένει
τα δόντια μου
τα νύχια μου
τ' ατσάλινο τρίχωμά μου
βρήκαν άλλο τρόπο
να σε ξεσκίσουν
η πανσέληνος δεν περιμένει
επιτάσσει
κι ό,τι διαπράχθηκε σήμερα
αύριο δεν θα 'χει ένοχο
μόνο πλανεμένα θύματα
που θα μουρμουράνε μέσα στα αίματα
το μύθο

η πανσέληνος δεν περιμένει

μέσα μου όρισες μια περήφανη Κασσάνδρα (προς εσένα 31)

γλυκέ μου Απόλλων, εγώ είμαι
η Κασσάνδρα είμαι
- δεν θα μπορούσα να 'μαι άλλη -
αυτή που αρνήθηκε τον έρωτά σου
αιώνια ευλογημένη
με την κατάρα σου χρησμένη
να παραληρώ στ' απολλώνειο φως λουσμένη
ανίκανη να πω
ανίκανη να μιλήσω
ανίκανη
μόνο ανίκανη
κοίτα με πόσο ανίκανη
να πω
αυτό που θέλω να πω
ευλογημένη να μην μπορέσω ποτέ να πω
στιγματισμένη από την άρνηση
που όρισε η αγάπη
διαβαίνω τα χρόνια και δεν έχω ένα λόγο καλό για κανένα

ό,τι είχα να πω το είπα πριν σ' αρνηθώ
τώρα σωπαίνω
και προμηνύω το κακό

un - easy #3

un - easy #2

un-easy

από τον Δημήτρη και τη Νατάσσα (και) για μένα

πόσο κουράστηκα να 'μαι εδώ 
ανάμεσα 
κάτω από τα σύννεφα 
πάνω στο χώμα 
στεγνός 
και φοβισμένος





Στρογγυλή Φωτιά : Δημήτρης Καρράς - Νατάσσα Μποφίλιου

Μες της αγάπης σου τον παγωμένο δρόμο
γλιστράω πέφτω και χάνω ότι έχω
γιατί ερωτεύτηκα το λιγοστό σου χρόνο
κι αυτό το λίγο που μου δίνεις δεν αντέχω
Κάνω ταξίδια με ιπτάμενα πατίνια
ψάχνω να βρω στον ουρανό τις απαντήσεις
θυμάμαι μου 'πες μέσα σ' όλη μας τη γκρίνια
αν μοιάσω λίγο με τον ήλιο θα γυρίσεις

Και τώρα φίλος μου έχει γίνει πια ο ήλιος
τον καλοπιάνω να μου δώσει λίγη λάμψη
μα αν πλησιάσω πιο κοντά του θα με κάψει
και αν μ' άδεια χέρια φύγω εσένα θα πειράξει
είμαι λοιπόν σε μία φάση αυτοθυσίας
για της αγάπης σου τ' ανόητα τερτίπια
και έχω με σένανε την ίδια απορία
πόσο αξίζει η ατόφια μας αλήθεια

Να γυρίσεις πια στα χέρια μου κοντά δροσιά γλυκιά
γιατί εκεί ψηλά η στρογγυλή φωτιά σε καίει αργά

απαρίθμηση 12

ο φόβος
το σαπισμένο μήλο
το κούφιο δόντι που κουνιέται
ποτέ δεν με κοιτάς στα μάτια
ο φόβος στον καθρέφτη
στα χείλη της κούκλας που κοιμάμαι αγκαλιά
στο ρόλο της εγκαρτέρησης
στη παροπλισμένη μου ευχή
ξεπουλημένη μ' αίμα δανεικό
ζωγραφίζω την απουσία
μέσα στο φως που προκαλεί φόβο

SEDUCING FEAR

ΘΥΜασαι 22

είχε βραδιάσει θα σου λεγα
αλλά η μάνα είχε ήδη αποκοιμηθεί
μόνη, στον καναπέ
με την τηλεόραση βουβή
να φωτίζει το πρόσωπό της

την σκέπασα
κι έκανα πως δεν άκουγα
το επώδυνο αργοψιθύρισμα της αναπνοής της

σ' ακολούθησα μέχρι τη θάλασσα
με χείλη ξεραμένα
μ' αδέξιες κινήσεις
με λόγια που δεν αρκούσαν

θυμάμαι τις σκουριασμένες κούνιες
να στριγγλίζουν όλο το βράδυ
παραδομένες στο θαλασσινό αεράκι

SEDUCING FEAR

ΚΟΚΚΙΝΟ 17

όταν εσύ
πάνω μου
σαν ανδρικός
βίαιος αφέντης
γινόσουν ο πατέρας
για σένα και για μένα

κι όταν εγώ
από κάτω
σαν ανδρικός
υποταγμένος σκλάβος
γινόμουν ο πατέρας
για μένα και για σένα

δεν ήμασταν πια τα παιδιά τους
μόνο οι πατέρες των πατέρων
για να σβήσουν όλοι οι κρυφοί πόθοι
σ' ένα επώδυνο τελετουργικό
με πρόσφορο τα γυμνά ανδρικά σώματά μας

SEDUCING FEAR

υποΚΥΠΤΩ 34

γρυλίζω
αλλά δεν έχω αστραφτερούς κυνόδοντες
ούτε καμιά δίψα για αίμα

μόνο γρυλίζω
παρατηρώντας τα σύννεφα
και μοιάζει σαν να ροχαλίζω

SEDUCING FEAR

δηλΩΣΗ 43

ανάμεσα σε σένα και σε μένα

είναι δυο σώματα

κακοποιημένα

SEDUCING FEAR

ΘΥΜΑΣΑΙ 21

στο στόμα με φιλούσες
μαμά
ρουφηχτά και ζουλιχτά και παθιάρικα, αγαπημένα
μαμά
αλλά ποτέ με γλώσσα
μαμά
κι όταν σου είπα "μη φοβάσαι, δεν θα μού σηκωθεί"
δεν με ξαναφίλησες κι ούτε στα μάτια με ξανακοίταξες
μαμά

SEDUCING FEAR