υποκύπτω 11

κάθομαι στο σαλόνι
σταυροπόδι
μ' ένα καφέ στα χέρια
ανάμεσα στα δυο χέρια
με τα δυο τα χέρια
απέναντι
ή και
ή μήπως
ή ίσως
παράλληλα
από μία τηλεόραση
τουλάχιστον μία
ή τουλάχιστον τηλεόραση
που χιονίζει ως σχήμα λόγου
καταμεσής κατακαλόκαιρου
καταμεσής της μέρας
ως σχήμα φόνου
εγώ
δεν ξέρω
που κοιτάω
εγώ
δεν ξέρω
που κοιτάω
εγώ
ακούω
ακούω
τη βρύση του μπάνιου
τη βρύση από το μπάνιο
που 'ναι ανοιχτή
να πλημμυρίζει το σαλόνι
και δεν ξέρω αν πατώνω πια
πάνω στην καρέκλα σταυροπόδι
εγώ
δεν ξέρω
ούτε που κοιτάω
ούτε αν πατώνω
δεν ξέρω
ούτε αν αναπνέω
πάνω στην καρέκλα σταυροπόδι
αν είναι το στήθος που φουσκώνει
ή αν
ή μήπως
ή ίσως
αν είναι που είναι
η θάλασσα που φουσκώνει
καταμεσής στο σαλόνι
κατακαλόκαιρο
όταν χάνεται από το χέρι του παιδιού
ένα μπαλόνι
καταμεσής στο στήθος μου