αργά και προσεκτικά 16

ποτέ δεν ρωτάς αν είναι κατάλληλη ώρα
τρυπώνεις στη σκιά ενός δέντρου καταμεσήμερο καλοκαιριού
και στρατολογείς τις στριγκλιές των τζιτζικιών

ποτέ δεν σε περιμένω κι ας είναι κατάλληλη ώρα
αντιμέτωπος με τα αγάλματα στις κεντρικές πλατείες
γλύφω το φως στις λευκές επιφάνειές τους
υγραίνοντας μια αδιάλυτη σκληρότητα

ποτέ δεν θα μας χωρέσει αυτή η επιθυμία

είμαι ένας ακόλουθος της πιο ανεπιτήδευτης αιματοχυσίας

ΔΗΛΩΣΗ 28

κάτω απ' το κρεβάτι μου

λιμνάζουν οι έρωτες που περιφρόνησα

κόκκινο 9

με παρακάλεσες

με τα μάτια

με τα χείλη

με τη γλώσσα


δεν ήλπιζα
δεν πίστευα
ήμουν καυλωμένος

ανακάλυ Ψ η 20

περνάνε οι μέρες
οι μέρες από κείνη τη μέρα
τη μέρα μας

τα χέρια μου κρατήσανε τις διαδρομές του δέρματός σου
τα χείλη μου την αμήχανη καυλωμένη εκπνοή σου

τώρα άμμος σκεπάζει τη θάλασσα
τώρα μπορώ ελεύθερος να γελάω

on the surface

ενασωμα5

κατιθασουπωανυποσχεθεισοτιδενθαγελασεισκαποτεηρθανεδυοφιλοικαιμουχτυπησαντηνπορταναζητησουνενεροκαιτουσεδιωξαμεφωνεσκαικλαματαλεγοντασπωσητανπιααργαγιαμεναπεθανατημιαφοραπουμουανηκεκιαυτοιδενμιλησανεουτετουσκακοφανηκεκαιφυγανεκαιπηγανεστοδιπλανοσπιτιχτυπωντασμετηνιδιααταραξιατηνπορτα

πειραχτήρι 13

παρτουζιάρη αγαθιάρη μου

κόκκινο 8

γυρίζεις το κεφάλι και με κοιτάς με την άκρη του ματιού

"μη"


ανείπωτες ομολογίες που παίζουν το παιχνίδι τους

under the dark

on his bed
playing dead

μονορούφι 10

πόσος καιρός να μου δοθεί σε μια ξεφτιλισμένη ιδιοσυγκρασία συγκράτησης των πυλώνων του ουράνιου στερεώματος που απαιτεί την ανορθόδοξη κλίση της κεφαλής ημών και με προσευχή σ' αναζητάω στα λιμάνια των καιρών και της αδιάντροπης στιγμής που παραμονεύει κάτω από τα φύλλα του καλοκαιριού και μέσα στον καύσωνα του χιονιού που σκεπάζει τα ματοτσίνορά σου λεπτές λεπτές γραμμές λευκού που υπονομεύουν κάθε έννομη διάθεση ασπίλωτης κατάρας που συντίθεται από γλώσσα και δόντια σε διαδικασία λεύκανσης αρνούμενα το παρελθόν κάθε συντροφικής συνήθειας και ηδονής.

λογική ακολουθία 12

ήρεμα θα κυλήσει το βράδυ

δεν θα μ' ενοχλήσεις

δεν θα σ' ενοχλήσω

βατραχούλη μου καλέ

απαρίθμηση 6

είναι που δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις
για αυτό είσαι εδώ
γίνομαι ενοχλητικός;
ίσως

που να βρω λίγη βεβαιότητα μέσα σε τόση μοναξιά

μ και ν και ξ

μο να ξια

με νε ξες

μ και ν και ξ

περίεργος συνδυασμός

μ και ν
όπως μουνί
όπως μάνα

κι ένα ξ
ξερό
ξένο


περίεργος συνδυασμός

κάποιο ρόλο θα παίζουν και τα φωνήεντα
δεν έχω όρεξη να το παιδέψω άλλο
κάνε κάτι και συ
χρόνο έχεις
αφού με διαβάζεις

τι χρώμα έχει ο μενεξές;
δεν τα ξέρω όλα. δεν ξέρω καν πως μοιάζει αυτό το λουλούδι
μόνο ότι είναι λουλούδι ξέρω

τι χρώμα έχει ο μενεξές;
και γιατί μου μοιάζει σαν όνομα όπως λέμε Βασίλης, Γιώργος, Θοδωρής;

είναι εκνευριστικό να διαβάζει κανείς ερωτήσεις.
Διαβάζει κανείς για να βρει απαντήσεις.

Δεν έχω απαντήσεις
μόνο μία έλλειψη
σαν μια λακούβα που δεν γεμίζει

01:27

κάπως πρέπει να τελειώσει αυτό

01:28

01:29

01:30
δύο μηδενικά στα τέσσερα
θα αρκεστώ σε αυτά
αν και σε μισή ώρα θα μπορούσα να 'χα τρία στα τέσσερα
θα αρκεστώ σε αυτά
αφού βαριέμαι να μετράω τα λεπτά που περνάνε

πήγα να πω φεύγουνε
αλλά συγκρατήθηκα
και το εξομολογήθηκα

παρότρυνση 19

χτύπα μου το ντέφι
τα πόδια στο χώμα

κι ένα ακόρντο απ' τη βοή του δρόμου

τα βήματα θα μου τα δείξει η πείνα

διάλογοι 8

μ' ένα μαλλί της γριάς και μ' ένα μπαλόνι κόκκινο
διαγράφεις απροσάρμοστη τροχιά
ανάμεσα στ' αστέρια και τα σώματα

οι πλανόδιοι ζηλεύουν το ανάλαφρο βήμα σου
και οι περαστικοί σιχαίνονται τα πόδια σου
κανείς δεν υποψιάζεται ότι είσαι κρεμασμένος και παρασύρεσαι

από ό,τι

ήταν

και το μυστικό
όπως και το φανερό
όπως το νερό
και το όνειρο
χλευάζουν τα λόγια και τον νεκρό



είναι το σπίτι μου άδειο
και οι αγκαλιές μου περισσεύουν

ξεπουλάω

κι αλλάζω παρά τη θέλησή μου

όπως κάθε μετανάστης κι εραστής που 'χει πολλά να χάσει

στην βαρβαρότητα των επιλογών και την αδιακρισία της αδιαφορίας
θα τους έλεγες φίλους
μικρά αδέρφια όμορφα κι αγέννητα
απαγκιστρωμένα

σώπασε δεν είναι η νύχτα που σε πονάει
είναι αυτός ο φωτεινός κακοήθης όγκος
που φουσκώνει
και ριζώνει μέσα στα μάτια μου
και στα μάτια σου

και τώρα θυμήθηκα ότι μου αρέσει να μοιάζουμε
αλλά το μυστικό και το φανερό
το νερό και το όνειρο
τον νεκρό χλευάζουνε



θα μας επισκεφτεί το τσίρκο
κι ας έχει χρόνια να βρει το δρόμο του στη γειτονιά μας
και θα 'χει μαλλί της γριάς και κόκκινα μπαλόνια
να τα μοιράζουν εκπαιδευμένα μαϊμουδάκια
για να 'χει άλλοθι η καλή πρόθεση

ο ελέφαντας
ο ρινόκερος
η καμηλοπάρδαλη
ο κλόουν
κι ο σαλτιμπάγκος

είναι φίλοι μου που πονάνε
στην προβοσκίδα
στο κέρατο
στο μακρύ λαιμό
στην κόκκινη μύτη
και στα μεγάλα παπούτσια

- θα ρθεις μαζί μου

- αν μου κρατάς το χέρι

- κι ας κλέψουμε εμείς το θέαμα απ' τους φίλους μας

- κι ας μας χλευάζουνε

- κι ας μην καταλαβαίνουνε

- κι ας φοβούνται

κάθε τσίρκο
κάθε κόκκινο μπαλόνι
κάθε όνειρο

δακρύζει

ανάμεσα στ' αστέρια και τα σώματα

κι ο νεκρός που τυχαία σκοντάφτεις πάνω του
για το μυστικό και το φανερό
το νερό και το όνειρο
κάτι θα 'χει να σου πει

χωρίς λόγια