απαρίθμηση 10

ένα σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου


τα χέρια μου δεν με υπερασπίζονται



διψάω για το αίμα μου




αλυχτάει η παιδική φωνή μου κοιτάζοντας τον ήλιο μες στα μάτια






παραδίνομαι στα παράσιτα που θρέφω στο σώμα μου
να μην υπάρχω πια