2.28.2010

πειραχτήρι 2

- να σου ζητήσω μια χάρη;

- τι;

- πες, να σου ζητήσω μια χάρη;

- άντε ζήτα

- θα πεθάνεις για να δω πως θα το πάρω;

- εντάξει

- γιατί κλαις;

- επειδή δεν έκλαψες εσύ πρώτος

παρότρυνση 2

έλα
ακολούθα με
κλείσε τα μάτια
και δείξε εμπιστοσύνη
να 'χω και 'γώ κάτι να προδώσω

μονορούφι 3

αφού δεν υπολογίζεις την απόσταση και δεν ξεχωρίζεις το δίκαιο απ' τ' άδικο δεν μου μιλάς για τον υπόνομο που έσπασε ούτε για τον αγωγό θεραπευτικού καυσίμου θηλιάς στριγκλιάς αγόρι μου μεγάλωσες και βάραινες μοσχάρι έγινες πανάθεμά σε αλητάκο μου που διαρρυγνήεις την μονάκριβη σταθερότητά μου μέσα σε περιβάλλον όξινο παλτού πλαστικού και ζακετάκι ακούμπωτο και μια θηλιά με μια στριγκλιά σε πνίγω από τον καημό που κρατάω για ώρα ανάγκης σαν το φαρμακείο με το ληγμένο πενταντίν που κάνεις γαργάρες και ξερνάς στον υπόνομο σαν το μοσχαράκι που φύλαγες κρυμμένο στο υπόγειο χωρίς νερό μόνο με όνειρα πασαλειμμένα στους στίχους με αυτάρεσκη δεξιοτεχνία σαν να πεθαίνει αγελάδα από τον καημό της που έχασε σε καιρούς δύσκολους το όμορφο αγόρι της πανάθεμα κι ανάθεμα το έξυπνο μυαλό σου με τις περίτεχνες αυλακώσεις οξύνοντας τις αποβλακώσεις και ορίζοντας τις εκτρώσεις και να που είναι αλήθεια και να που φτάσαμε κάπου και να ο αδερφός που πέθανε αγέννητος σε ένα κάδο σκουπιδιών μιας συνηθισμένης κλινικής

υποκύπτω 2

τάπα τάπα ταπ
και τάπα τάπα ταπ
και ταπ
ταπ
ταπ

και μπαμ μπαμ
και ταπ μπαμ μπαμ
και μπαμ ταπ μπαμ
μπαμ
μπαμ
μπαμ

και μπουμ μπουμ
και μπουμ
και μπουμ μπουμ
μπαμ
μπουμ
μπαμ

και ταπ μπαμ μπουμ
και μπαμ ταπ μπουμ
μπουμ μπαμ ταπ
και ταπ ταπ μπαμ μπαμ
μπουμ και ταπ μπαμ
και μπουμ μπαμ ταπ

αγάπη μου έτσι χορεύω

με βλέπεις που χάνομαι

αγάπη μου

χορεύω

βλέπεις

χάνομαι

αγάπη μου

απαρίθμηση 2

ένα το καλό
δύο το κακό

τρία το καλύτερο
τέσσερα το χειρότερο

πέντε το καλυτερότερο
έξι το χειροτερότερο

εφτά το πιο καλυτερότερο
οχτώ το πιο χειροτερότερο

εννιά το ακόμα πιο καλυτερότερο
δέκα το ακόμα πιο χειροτερότερο

και ένδεκα και δώδεκα
και δεκατρία και δεκατέσσερα
και δεκαπέντε
και δεκαέξι

και δεκαεφτά και δεκαοχτώ
και δεκαεννιά και

είκοσι

πανέμορφα δάκρυα

λογική ακολουθία

και τι σχέση έχω εγώ με όλα αυτά

αναρωτιέμαι

και μετά από λίγο

δεν έχω καμία σχέση εγώ με όλα αυτά

συμπεραίνω

και λίγο πιο μετά από το μετά από λίγο

και πως γίνεται να μην έχω καμία σχέση εγώ με όλα αυτά

αναρωτιέμαι

και λίγο πιο μετά από το λίγο πιο μετά από το μετά από λίγο

και όμως γίνεται να μην έχω καμία σχέση εγώ με όλα αυτά

επιβεβαιώνω

ΔΗΛΩΣΗ 5

η μέσα γυάλα
το έξω ψάρι

η μέσα θάλασσα
το έξω νερό

η μέσα μνήμη
το έξω φονικό

Ανόητες λεπτομέρειες
όταν όλα συνθέτουν
πόνο

Δεν θα πεθάνω
Δεν θα πεθάνω

Θα ψοφήσω

2.27.2010

διάλογοι

- μην αργήσεις

- γιατί;

- ξέρεις γιατί

και στον χρόνο που μου απέμεινε πρόλαβα και σημείωσα τα λόγια μας

ΔΗΛΩΣΗ 4

ναι ρε πούστη

έκλαψα

και φύσηξα επιδεικτικά τη μύτη μου

να σιχαθεί όποιος ήταν δίπλα μου

προς εσένα 4

παιδί σε γνώρισα

αλήτη

παιδί σ' αγάπησα

προδότη

μεγάλωσες γρήγορα

αποκάλυψη 3

μην ξεχάσω τα λουλούδια
να 'χω γεμάτα χέρια
να ξεγελάσω τον αθάνατο ουρανό
το όνομα
μου
μοιάζει στο μετά
τα χέρια μου αδειανά
το όνειρο φυγάς
όμορφα τελειώνει η μέρα
με μία κράμπα στο δεξί χέρι
έτσι τα ψιθυρητά γίνονται ουρλιαχτά

μην ξεχάσω τα λουλούδια
να 'χω γεμάτα χέρια
και φωτιά στα χείλια
με μια γλώσσα που χαράσσει αρχικά
επιπόλαιου καταναγκασμού
που ξεσηκώνει τα στάσιμα νερά
τα νερά που λημνάζουν
σαν άχρηστα φιλιά
που δεν σημαίνουν τίποτα
σαν το κακό που φέρνει θάνατο
θάνατο που δεν σημαίνει τίποτα
όπως κάθε θάνατο

αλήθεια
το πρώτο χάδι μου ήταν αυτός
και το πρώτο δάκρυ μου αυτός
και το πρώτο γέλιο μου αυτός
αλήθεια
δεν έχω ξαναπεί
μεγαλύτερο ψέμα

ας τέλειωναν όλα
μέσα σε ανυποψίαστη οργή

ΔΗΛΩΣΗ 3

όπως μυρίζει η λεμονιά
όπως μυρίζει η κλανιά
κι όπως χαζεύω τα βεγγαλικά
κι όπως λούζομαι τα σκατά

προς εσένα 3

δεν μου χαρίζεις τα παιχνίδια σου
ούτε τα αρχίδια σου
ούτε τα δυο σου
ακτινίδια
που τόσο ζήλεψα το πράσινο που
κρύβαν κάτω από το χνουδωτό τους δέρμα

απαρίθμηση

ένα δύο τρία
και
ένα δύο τρία
και
ένα δύο τρία

φωτιά

φωτιά

φωτιά

αγόρι μου
εγώ είμαι
ο πληθυντικός

2.26.2010

ανακάλυψη 3

ο κώλος του
ο κώλος του ρε
ο κώλος του
σου λέω
έχει μια τρύπα στη μέση
στη μέση
μια τρύπα
έχει στη μέση
ο κώλος του ρε
έχει μια τρύπα στη μέση
που μυρίζει
που μυρίζει ρε
που μυρίζει
σου λέω

2.24.2010

πειραχτήρι

- Ζέφυρε!!!! , φώναξα.

- Τι; , ρώτησε αγχωμένα.

- Τίποτα , ψιθύρισα κρυφοχαμογελώντας.

ΔΗΛΩΣΗ 2

κουτρουβαλώντας στο όν-ειρο
φυλάγοντας τα νώτα από το άπ-ειρο
αντιμετωπίζω τον άνθρωπο μέσα μου
σχηματίζοντας το "απόν" από τα ξέφτια

εξασκημένος στη χάραξη ορίων
επιρρεπής στην παραχάραξη προσώπων
επιλέγω το όμοιο
όταν δεν είναι διαθέσιμο

θα μάθεις κάποτε
όπως συμβαίνει συνήθως
και θα προσποιηθείς την έκπληξη
με εκλεπτυσμένη μαεστρία

ναι, μικρό μου
ναι
έλα
έλα

σήμερα αντέχω τον ήλιο
και προσέχω τα λόγια μου

μονορούφι 2

με κουρασμένα μέλη από το δρόμο που δεν έκανες και την ψυχή που δεν όρισες σαν απόκομμα εφημερίδας ξεχασμένη στο μπάνιο μαζεύοντας την υγρασία της αναπνοής μου και της απότομης φυγής μου προς τα εκεί προς τα εδώ προς το πουθενά σαν αλλοπρόσαλλη μπυγολαμπίδα μέσα στο φως μη ρωτάς δεν κοιτάς αλλού πονάει αλλού ξεψυχάει το άγνωστο εδώ όλα είναι γνώριμα και γνωστά μεταξύ τους σαν το τσιγάρο που καπνίζει τα χείλια σαν τη φλέβα που χαράζει το μαχαίρι σαν το όνειρο που ονειρεύεται τον ύπνο μικρό μου δεν θα σου ομολογήσω το μίσος μου ούτε την απέχθειά μου ούτε την αηδία μου μικρό μου ο κόσμος μικρό μου η ζωή μας μικρό μου

παρότρυνση

πλησίασε
άπλωσε το χέρι σου
δεν θα σε δαγκώσω
μόνο θα μυρίσω
το φόβο σου

2.22.2010

υποκύπτω

μα φυσικά
και σίγουρα
απρόοπτα ύποπτα
καχύποπτα
φιλήδονα
τα χείλια σου
τα χείλια σου

έπειτα
μετέπειτα
και δέχτηκα
τα καχεκτικά
μπερδεύτηκα
μονοκοτυλήδονα
τα μάτια σου
τα μάτια σου

ξεφεύγω
αποφεύγω
δραπέτευσα
και ξέπεσα

όρμα στο ρηχό κενό
πιάσε απ'τα μαλλιά το νερό
και φέρτο σβούρες μέχρι
να σου τελειώσει
ο θυμός σου
ο πνιγμός σου

τώρα
έπειτα
μετέπειτα
από το πριν
από το μετά το πριν
και το πριν από το πριν
πριν το πριν
πριν
πριν

γέλασες;

χέστηκες

αφήνομαι
χύνομαι

σαν το ψάρι

σαν το ψάρι

μυρίζω

αποκάλυψη 2

κλείνω τον απορροφητήρα
τα φασολάκια αχνίζουν
απλώνουν στο σπίτι τη μυρωδιά τους
μετά κλείνω την τηλεόραση
και γράφω ό,τι γράφω

για να μη με πάρουν τα δάκρυα
ταξίδι σε έρημη νοσταλγία

σα δεν ντρέπομαι
προδίδω την απρόσμενη αγκαλιά σου
ντροπή μου, φτού μου και σκατά στα μούτρα μου

αφήνω την έλλειψη να καταλάβει τον χώρο μου
υποχωρώ
όμορφα κι ωραία
σένια σα να λέμε δηλαδή

αχόρταγο σ' αγαπώ
πουτάνα στην ψυχή
σ' όλους δίνεσαι

ανακαλύπτοντας την αλήθεια 2

ξεκινάει κανείς με συγκρατημένο ενθουσιασμό
μετά
κάπου χάνει το συγκρατημένο
κι όλο το πράγμα τού ξεφεύγει

στο τέλος αποχωρεί
με μια ανοιχτή πληγή

έτσι τελειώνει κανείς
όταν ξεκινάει
κανείς
με συγκρατημένο ενθουσιασμό

πού να το περίμενε κανείς
πόσο εύκολα πληγώνεται
κανείς

2.20.2010

προς εσένα 2

έχω καλό επεξεργαστή
όμως έχω ανάγκη από μνήμη

άραγε

θα με θυμάσαι;

2.16.2010

ανακαλύπτοντας την αλήθεια

καλύτερα να μου πεις την αλήθεια

έτσι απλά

δεν θα σε μαλώσω

καλύτερα να μου πεις την αλήθεια

ε;

γιατί δεν μιλάς;

ε;

έλα, μίλησέ μου

γιατί με κοιτάς έτσι;

ε;

γιατί δεν μιλάς;

θα μου πεις την αλήθεια;

καλύτερα να μου πεις όλη την αλήθεια προτού έρθει ο πατέρας σου

λοιπόν, μίλα

δεν θα κάτσω να σε περιμένω όλη νύχτα

κι όλη μέρα

μη δοκιμάζεις την υπομονή μου

και σταμάτα να με κοιτάς έτσι

με αυτό το βλέμμα

τι θέλεις από μένα

ε;

τι θέλεις να σου πω

ε;

μίλησέ μου

πες μου την αλήθεια

δεν καταλαβαίνεις ότι είναι χειρότερα να μη μιλάς;

μην με κοιτάς έτσι!!!

ακούς;

μίλα γαμώτο!

μίλα!

μίλα!

μί

λα

μί

λα

δεν αντέχω θέε μου

μη με

κοιτάς έτσι

ακούς;

μη

ακούς;

πάνε στο δωμάτιό σου

τώρα!

εξαφανίσου από μπροστά μου

εξαφανίσου

2.15.2010

προς εσένα

με σκαλίζεις
σιγά σιγά
δηλαδή υπερβολικά απότομα

με σκαλίζεις
με ακόρεστη περιέργεια
δηλαδή με επιβεβαιωμένη αναισθησία

με σκαλίζεις
όπως σκαλίζεις τη μύτη σου
δηλαδή όπως σκαλίζεις τη μύτη σου

υπομένω

τώρα ανακαλύπτω το μαζοχισμό μου

2.13.2010

αποκάλυψη

απέναντι σε κάθε προσδοκία
λούστηκα με κηροζίνη
και έβαλα φωτιά στο όμορφο κορμί του

απέναντι σε κάθε προσδοκία
είπα
λούστηκα με κηροζίνη
είπα
και έβαλα φωτιά στο όμορφο κορμί του

στάχτη
έγινε
στάχτη
έμεινε
στάχτη
σαν να ταν ένα κομμάτι κούτσουρο
το όμορφο κορμί του

είπα
σαν να ταν ένα κομμάτι
κούτσουρο
είπα

το όμορφο κορμί του
είπα

και μετά
και μετά

βούτηξα στη θάλασσα
κι έκανα γαργάρες τ' αλμυρό νερό
για να ξεπλύνω τις ψεύτικες αλήθειες μου

κι εσύ
που είσαι εδώ
μη μου γυρέψεις το γιατί
μόνο πλάγιασε μαζί μου
στο ίδιο μαξιλάρι
να μοιραστούμε το όνειρό μας

έτσι φανερώνει ο χρόνος
τη μετέωρη δομή του

2.12.2010

ΔΗΛΩΣΗ

αγνόησα

δεν είναι κακό

δεν είναι κακό

επινόησα ό,τι αγνόησα

αυτό τι είναι;

αυτό τι δεν είναι;

σαν άμυαλη μαθητριούλα
σαν νόστιμη πιτούλα
σαν αλλοπρόσαλλη κοτούλα
κι ο κόκκορας
βασιλιάς στο τσαρδί του
ή μάλλον στο κοτέτσι του
σημειολογικός ρεαλισμός

κι εσύ
στο τέλος πάντα εσύ
αλλά τι να σου λέω τώρα

εσύ

το χαβά σου

κι εγώ
τι εγώ
ποιος εγώ
το εγώ
το μόνο του
το εγώ
το γαμώτο του

2.10.2010

μονορούφι

μην τρελαίνεσαι δεν θα έρθει όπως ποτέ δεν έρχεται κι αν έρθει δεν θα σε βρει εδώ αφού ποτέ δεν είσαι εδώ αφού ποτέ δεν είσαι πουθενά έτσι μην παραπονιέσαι αφού δεν θα έρθει και δεν θα τον συναντήσεις όπως ποτέ δεν συνάντησες κανέναν από την κακή σου τη συνήθεια στις συναντήσεις να παρευρίσκεσαι μόνος και μην κλαις και μην τραβάς τα μαλλιά σου αφού θα φυτρώσουν πάλι κι άλλα και όσο πίνεις νερό θα 'χεις κι άλλα δάκρυα έτσι μην κλαις και μην τραβάς τα μαλλιά σου αφού δεν θα ρθει ούτε εσύ θα φύγεις ποτέ σαν λέξη ψεύτικη όπως και το πάντα σαν λέξη μίζερη όπως και το εγώ σαν λέξη γελοία και εγώ θα περιμένω όπως περιμένω πάντα όπως δεν θα περιμένω ποτέ ξανά και το ξανά ύπουλα ασκούμενο στην υποκρισία και τι έλεγα αν έλεγα που δεν έλεγα αφού ποτέ δεν λέω