with a piece of red moon

with a piece of blue moon

with a piece of green moon

ανακάλυ Ψ η 15

και δεν μου λείπεις

ψυχή μου εσύ

κόκκινο 5

ΣΕ ΚΡΑΤΑΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥΣ

αργά και προσεκτικά 11

εστίασα το καρφί στον τοίχο
να κρεμάσεις ένα κάδρο
στον τοίχο
που ΄ναι από μόνος του ένα ζωγραφισμένο τοπίο
"ακριβέ μου Ελπήνωρ"

και 'συ όπως και 'γω
όπως αυτοί
δεν μιλάς, ούτε μιλάω
όπως ούτε αυτοί δεν μιλάνε
υπνωτισμένοι στη χώρα των Λωτοφάγων

με σιγουριά και ανεπαίσθητη τσιγκουνιά
τραβάει τα χείλη

και το μικρό όπως και το μεγάλο
όπως και το μεσαίο και κάθε ενδιάμεση απόχρωση
θα βρεί τη θέση του
όπως και εσύ
είτε στο κατάρτι να τον παίζει μοναχό του
είτε στα βράχια να γαμιέται αιώνια με των κυμάτων το σαγήνεμα

ανίκανη ανυπόφορη αναποφάσιστη
φυλακισμένη μόνη ανίκανη
ανυπόφορη
ανυποψίαστη περαστική

μικρή κι αλόγιστη και 'σύ
όπως και 'γω, όπως κι αυτοί
μιλούν ψιθυριστά όπως οι ψίθυροι
του σπιτιού μού μιλούν στο αυτί
για τον αργαλειό που δούλευε νύχτα μέρα
και τους επίδοξους μνηστήρες που αποδομούσαν την ευτυχία της

έσκισα το πάνω χείλος
σαν να περίμενα να τρέξει αίμα
και ήρθες σαν Κίρκη μάγισσα και σκούπιζες το αίμα
από το πάνω χείλος
και την υγρή καταιγίδα που περίμενε ο ναυαγός
τώρα που τα γαμήσια δεν του προσφέρουνε την αγκαλιά που νοσταλγεί

μου 'σκισες το πάνω χείλος
για να τρέξει αίμα
να θυμάμαι, να θυμάσαι
τον άνθρωπο που έκρυβε μια βέρα
τριγυρνώντας τα βράδια στα μπορντέλα


ανήλιαγη λιακάδα

με όμορφη σιγουριά και ανυποψίαστη ντροπή
δεν θα έρθω δεν θα πάρω το όνομά μου δεν θα γράψω, το όνομά μου δεν θα γράψω
είμαι άγνωστος
και ανώνυμος
όπως λέμε φυγάς, δραπέτης
όπως μ' ονόμασε ο τυφλός
Κανένας

και σάλιο
υγρό, διάφανο
σαν νερό
αλλά σάλιο
πηκτό
σαν το δικό μου σάλιο
που σφραγίζει τα χείλη
που 'χω κρατημένο για φιλί
για όμορφο φιλί και όμορφη ζωή
και όμορφη ζωή
και όμορφη ζωή
αντίλαλη ζωή

τώρα δεν έχει πια σημασία
όπως τίποτα δεν έχει πια σημασία

και όποια ηθική
και όποια συγκίνηση
από μια κεκτημένη ταχύτητα
ή απλά μια αντανακλαστική αντίδραση

εσύ θες να μου μιλήσεις για το σήμερα
ίσως και για το αύριο
θες να με αφυπνίσεις
να μου δείξεις την αλήθεια
θες να βοηθήσεις
αλλά κάθε επιστροφή είναι μια ήττα
και κάθε αγκαλιά παλιών ερώτων είναι δάκρυ
και κάθε δάκρυ είναι σπατάλη νερού
κι ο ήλιος μάς κρατάει πάντα τον λογαριασμό
όπως και ο σκύλος
με τα γέρικα μουστάκια
και τα κρεμασμένα αυτιά
ξεθωριασμένο γάβγισμα στα φαντάσματα που γίναμε

Τηλέμαχε
τα μάτια σου

παρότρυνση 15

να βρεις απάνεμο
μικρό μου

να ζεσταθείς
μια σφαίρα στο βυθό
μικρό μου

βγήκε ο άνεμος σεργιάνι
και σε προσμένει

μικρό μου

αλήτικα δόντια
προφητικά ξόρκια

μικρό μου

να βρεις ένα δέντρο
να το πάρεις αγκαλιά
μικρό μου

φυσάει μανιασμένα η σκοτεινιά

να ζήσεις
μικρό μου

να σε δω να μεγαλώνεις
τα δάχτυλα να μακραίνουν
τα μάτια να βαθαίνουν
μικρό μου

καβαλάρης των ανέμων
η καρδιά σου
φέρτην κοντά μου
μικρό μου

από τον Θοδωρή και τον Νίκο (και) για μένα

ξάπλωνες το κεφάλι σου πάνω στις ράγες
κι άκουγες τα χρόνια που διάβαιναν βουνά
και το κύμα ξοπίσω τους ακολουθούσε
ένα βουητό
ένα καράβι σε ράγες

ένα βράδυ
γαμήθηκες μ' ένα παλαιστή
πάνω σε ραγισμένο χώμα
σε ξάπλωσε ανάσκελα με μια λαβή
κι άκουγες τα χιόνια που πλήγωναν βουνά
και το σύννεφο ξοπίσω παρακολουθούσε
ένας ίσκιος
ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα δεμένο στους αστράγαλους

his cobra mouth

ανακάλυ Ψ η 14

τα πλακάκια του μπάνιου

ένας φαλακρός μονόφθαλμος γορίλας

ένας θυμωμένος σκύλος κλόουν

ένα κεφάλι μωρού τρικεράτωψ

ένας windsurfer πάνω σ' ένα σύννεφο

ένα κεφάλι γυναίκας με κλειστά μάτια
και τα μελαχρινά μαλλιά της να σέρνουν το σκοτάδι

μισό πρόσωπο μινώταυρου, δεξί προφίλ σχεδόν

μια γυναίκα με φωτιά στα μαλλιά
κρατώντας ένα σκουρόχρωμο πανί με τα δυο της χέρια
κι ένα βλέμμα έκκλησης με γυμνό το δεξί της στήθος

ένα φοβισμένο μελαμψό φάντασμα του κάτω κόσμου ή του πάνω ή απλά του κόσμου


Υ.Γ. για οποιαδήποτε νεότερη εισβολή θα σας κρατώ ενήμερους

αποκάλυ Ψ η 16

κανείς
δηλαδή όλοι
κι η πόλη

σαν να μου ζητάς να σε γαμήσω
να σε φιλήσω
ανάμεσα στα μάτια

μια φωνή
σιγανή
απόμακρη
δε λε αστική

αφού το κύμα παρέκαμψε τον ουρανοξύστη
κι ο κεραυνός κρύφτηκε στο αλεξικέραυνο

κανείς
μπορείς
δηλαδή τα πόδια σου τρέμουν
και απέχουν διαλέγοντας στα ράφια
ονόματα
χώματα
στόματα
αρώματα
δολώματα

θα 'ρθεις μαζί μου απόψε
θα σε κοιτάζω μόνο στα βυζιά και στο ξεχειλωμένο σου μουνί
γέννησες
τώρα
γέννησες
κι έκλασες
και μυρίζει
και γελάμε
μάνα
έκλασες
και μυρίζει
άλλαξέ μου την πάνα

σε κατούρησα ποτέ στα μούτρα
ε;
δεν πρόλαβα να σε ρωτήσω
ούτε κι αύριο που θα σε δω θα προλάβω

πως γεννήθηκα έτσι βιαστικός
ρωτούσες
βρωμούσες
τα 'κανες πάνω σου
μάνα

πως τρύπωσες πάλι ανάμεσα στις μαλακισμένες λέξεις μου
έχω θυμό θα έλεγες
δηλαδή το φωνάζεις
στα μπαλκόνια

σε συγχώρησα
αλλά κάνε πως δεν στο είπα
να μπορώ και γω να τ' αντέξω

στο φεγγάρι θα σου φέξω
θα σου νέψω

κανείς στην πόλη
δηλαδή όλοι
στη φορμόλη
κι η πόλη
που 'χει καρφωμένα τα θεμέλιά της στα όνειρά μου

μάνα
έχω θυμό
μάνα
δεν θέλω να σκοτώσω κανέναν
μάνα
δεν είμαι φονιάς
μάνα
έχω θυμό
μάνα
δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια

κι η πάνα
μούσκεμα από τα κάτουρα
έρχεσαι την βγάζεις
μου γελάς
σε κατουράω
και μου φοράς την ίδια πάλι

μάνα

αφού

μάνα

ονειρεύτηκα σκοτάδι

και 'συ στη μια γωνιά του ονείρου

έκανες πως δεν κοιτούσες

Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΕΝΑΣ ΠΟΥΣΤΗΣ ΦΟΝΙΑΣ

προς εσένα 12

όσο κι αν σε πλήγωσα
εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν περιφρόνησα το χαμόγελό σου
όσο κι αν χόρεψα πάνω στο κλάμα σου
εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν σε κορόιδεψα
κατασκευάζοντας παράλληλες πολλαπλές εκδοχές
ενός λαίμαργου στόματος
εσύ θα με σώσεις

όχι γιατί μου χρωστάς
ούτε γιατί με αγαπάς
όχι γιατί με έχεις ανάγκη
ούτε γιατί με συγχώρησες

εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν δεν το πιστεύω
ο λιπόψυχος

εσύ θα με σώσεις

για να μάθει ο ήλιος και το φεγγάρι
η θάλασσα και το δάσος
το χελιδόνι και το σπουργίτι
ο σκύλος και η γάτα
τον θεό τους
τον άνθρωπό τους

είμαι περιττός
μέχρι εσύ να με σώσεις

ερ Ω τηση 14

που είναι το πρόσωπό σου;

ποιο είναι το πρόσωπό σου;

τι σ' έπιασε και ρωτάς τέτοια πράματα κυριακάτικα;

my eye and a hairy pussy

ανακάλυ ψ η 13

ακατάσχετη διαρροή

ακατάσχετη διαρροή

ακατάσχετη διαρροή

ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΔΙΑΤΡΗΤΟΣ

ακατάσχετη διαρροή

ακατάσχετη διαρροή

ακατάσχετη διαρροή

επι Θ υμία 15

σαν να μου μιλάς μέσα από τα κύματα
πλατάγισμα σε βράχο
ανίκανος
κι αφύσικος

σαν να μου γελάς μέσα από τα τσαλίμια των γλάρων
φτεροκόπημα σε σύννεφο
υποτελής
και άφθαρτος

μη λυγίσω
απότομα να σπάσω

μην αγαπήσω
απότομα να μισήσω

για πόσο ακόμα;

διαπραγματεύομαι την παραμόρφωσή μου
αντικαθρεπτίζομαι στην καμπύλη του ορίζοντα

για πόσο ακόμα;

αργά και προσεκτικά 10

δεμένος σε μια ουρά σαλαχιού
παρασέρνομαι στις αποχρώσεις του γαλάζιου
σαν θέαμα προς εξευτελισμό
σέρνομαι πάνω από αμμουδιές και βυθισμένες κοτρόνες
αποδέχομαι αμήχανα γιουχαητά και φύκια
από ψάρια, πλαγκτόν, μέδουσες και κάβουρες
γυμνός
να βιάζει το νερό κάθε μου τρύπα

προς εσένα 11

μέσα στην αγκαλιά σου

κι ας ξοδεύομαι άσκοπα με φτηνά μεροκάματα


τα φώτα του δρόμου χωρίς φεγγάρι

ξεγελούν τις νυχτοπεταλούδες

που κουτρουβαλάνε μεθυσμένες στο λευκό που υπνωτίζει

flame in black&white

λογική ακολουθία 10

το καράβι
η καραβίδα
η κατσαρίδα
το κατσαβίδι
το μύδι
το φίδι
το φύκι
οι λύκοι
η λήθη
τα στήθη
οι στύλοι
η πύλη
οι φίλοι
τα χείλη
το δείλι

παρότρυνση 14

προσεκτικά τα βήματά σου

ακολουθώντας τα ίχνη

ένα άστρο τη φορά

πειραχτήρι 8

αμέ

εμ τι νόμιζες

αφού στο είχα πει

μην κάνεις πως δεν θυμάσαι

αφού στο είχα πει

για θυμήσου

α να γειά σου

είδες

εμ αφού θυμάμαι

τι νόμιζες

είδες που στα λεγα

γελάς ε

τέλος πάντων.

a girlfriend's smile RED

a girlfriend's smile BLUE

a girlfriend's smile GREEN

αποκάλυ Ψ η 15

το πρόσωπό του πλησιάζει

έχω κλειστά τα μάτια

το πρόσωπό του πλησιάζει

κι ας έχω κλειστά τα μάτια

η αναπνοή του απείθαρχος ρυθμός

κι ο γκρεμός ακολουθεί ξοπίσω του

το στήθος του περιέχει μια καρδιά

που πάλλεται άναρχα σαν φωτιά

λεμονιά

τα αγκάθια

η τριανταφυλλιά

το γινάτι των χαδιών

φιλιών το ξέσπασμα

αλλού ξημέρωσε

αλλού προσπέρασε

διαβάτης

κι ο Μάρτης ένας μπάσταρδος μήνας

της πείνας σηματωρός και κύρηκας

κεντρί της σφήκας

σφυρί του εργάτη

διαβάτη

αλλού προσπέρασες

μας πέρασες

ψάχνω στην παραλία

κοράλια

φυλαχτά

διαβατάρικα πουλιά

φωλιάζουν στο στήθος μου

ο μύθος μου

ανίκητε στη μάχη

καρτέρι στους αιώνες

μαζεύω τους χειμώνες

να δικαιολογήσω μία άνοιξη

από τον Μανώλη (και) για μένα

Ταξιδεύω και σαν μαλάκας κλαψουρίζω
ταξιδεύω και γίνομαι άχρονος και άυλος
δεν είναι τελικά και πολύ δύσκολο
ταξιδεύω με έναν ορίζοντα
μου αρκεί
βλέπω τον άνθρωπο

έτσι είμαι εγώ
ταξιδεύω και σαν μαλάκας κλαψουρίζω
και γίνομαι άχρονος και άυλος
και σμίγω πάλι
μ' εσένα

δεν είναι πολύ δύσκολο

παρότρυνση 13

ταρατατζάμ ταρατατζούμ
γέλια φωνές
χορός κακός

ταρατατζάμ ταρατατζούμ
γέλια φωνές
ξεριζωμένες καρδιές

ταρατατζάμ ταρατατζούμ
γέλια φωνές
κομμένα χέρια στις οθόνες
πολλές χαρές
πολλές φτηνές μυτιές

ταρατατζάμ ταρατατζούμ
γέλια φωνές
ένας καννίβαλος χορός
ένας σωμάτινος σωρός
ταρατατζάμ ταρατατζούμ

κι ο πρώτος χορευτής εγώ
(σας πρόλαβα)
ταρατατζάμ ταρατατζούμ
μέχρι να πέσουμε νεκροί από το χορό

επι Θ υμία 14

πως τρίβω χαρωπά τα δυο μου χέρια
παράμ παράμ
βουίζει το τρένο
και τρίβεται το βυζί πάνω στη βιτρίνα
της τύχης μου

δεν έπρεπε να τον σκοτώσω
έπρεπε να κάτσω να με γαμήσει

his eye-wolf

υποκύπτω 12

σαν σε σταμάτησα τυχαία στο δρόμο
σαν σε κοίταξα τυχαία στα μάτια
σαν σε άρπαξα τυχαία από το στόμα
σαν σε δάγκωσα λυσσάρικα στα χείλια
σαν με πρόδωσα τυχαία στο θεό
σαν με κάρφωσα τυχαία στο σταυρό

σαν θα σου πω αλήθεια
σαν θα σου πω σ' αγαπώ
σαν θα λυγίσω στο κενό
σαν θα μιλήσω για νερό

σαν το τέρας που ξεφεύγει από την καταπακτή
σαν το κέρας που βουίζει στο διάστημα
σαν το θάνατο που παίζει κουτσό
σαν τον ήλιο που ζωγραφίζει Πικασό
σαν την μάνα μου που πίνει σαν αλκοολική
σαν την μάπα μου που κυλιέται για ένα φιλί

όσοι ζουν
όσοι ζουν
όσοι ζουν

λυπάμαι
που ξέχασα το όνομά μου
αλλά
πόσο εύκολα ξεγελιέμαι
ο πούστης
και δεν φοβάμαι
ούτε θυμάμαι

αφύσικα τα δόντια μου

πειραχτήρι 7

το

και το

και που το

αν το

αφού το

το

το

και το που το

και το το

αλλά το

αφού το

το.

λογική ακολουθία 9

έτσι ο καθένας μόνος του

όπως πριν

κανείς δεν θα προσέξει

μικρή η διαφορά

κανείς δεν θα προσέξει

όπως πριν

έτσι ο καθένας μόνος του

θυμάσαι 6

αμαρτία μου

αμαρτία μου

αμαρτία μου

θέλησα να σε αγαπήσω

αμαρτία μου

αμαρτία μου

αμαρτία μου

looking down RED

looking down BLUE

looking down GREEN

προς εσένα 10

σκέφτομαι να σου τηλεφωνήσω
τώρα αυτήν ακριβώς τη στιγμή
να μιλήσουμε λίγο για τον καιρό
λίγο για σένα
λίγο για μένα
να πιούμε καμιά ρουφηξιά καφέ
να πούμε "α, ναι, αλήθεια;"
και "σοβαρά; από πότε;"
και "μπράβο, χαίρομαι για σένα"

κι αφού περάσει η ώρα
και σιχαθούμε πάλι ο ένας τον άλλο
δηλαδή τον εαυτό μας
να ξεράσουμε ένα υποκίτρινο "τα λέμε"
και να το κλείσουμε όσο ευγενικά μπορούμε

μετά να βγούμε έξω στο μπαλκόνι
να πάρουμε δυο τρεις βαθιές ανάσες
και να ονειροπολήσουμε
με την ίδια ευκολία
που δεν λέμε ποτέ αυτά που αισθανόμαστε

πως να περάσει καλύτερα ένα κυριακάτικο μεσημέρι

και συ τι γνώμη έχεις αδιάκριτε συνένοχε αναγνώστη;

αποκάλυ Ψ η 14

Κυριακή πρωί
λίγο περισσότερο ασήμαντος
παράπλευρες απώλειες
από ένα χθεσινό Σαββάτο βράδυ

ποιος νοιάζεται
ούτε εγώ

ίσως μόνο αυτή η κακή συνήθεια
αυτή ακριβώς εδώ
μόνο αυτή
εδώ
κάτι σαν περήφανη "βοήθεια"
αστείο ή τραγικό
απάθεια
ομολογώ

υποκύπτω 11

κάθομαι στο σαλόνι
σταυροπόδι
μ' ένα καφέ στα χέρια
ανάμεσα στα δυο χέρια
με τα δυο τα χέρια
απέναντι
ή και
ή μήπως
ή ίσως
παράλληλα
από μία τηλεόραση
τουλάχιστον μία
ή τουλάχιστον τηλεόραση
που χιονίζει ως σχήμα λόγου
καταμεσής κατακαλόκαιρου
καταμεσής της μέρας
ως σχήμα φόνου
εγώ
δεν ξέρω
που κοιτάω
εγώ
δεν ξέρω
που κοιτάω
εγώ
ακούω
ακούω
τη βρύση του μπάνιου
τη βρύση από το μπάνιο
που 'ναι ανοιχτή
να πλημμυρίζει το σαλόνι
και δεν ξέρω αν πατώνω πια
πάνω στην καρέκλα σταυροπόδι
εγώ
δεν ξέρω
ούτε που κοιτάω
ούτε αν πατώνω
δεν ξέρω
ούτε αν αναπνέω
πάνω στην καρέκλα σταυροπόδι
αν είναι το στήθος που φουσκώνει
ή αν
ή μήπως
ή ίσως
αν είναι που είναι
η θάλασσα που φουσκώνει
καταμεσής στο σαλόνι
κατακαλόκαιρο
όταν χάνεται από το χέρι του παιδιού
ένα μπαλόνι
καταμεσής στο στήθος μου

παρότρυνση 12

να μου μιλάς για έρωτες
αυτούς που γίνανε αγάπη
αυτούς που πέσαν στο κρεβάτι
αυτούς που κρεμάστηκαν στα χείλη
κι αυτούς που χάθηκαν στα μάτια

να μου μιλάς για έρωτες
όλων των ειδών
αυτούς που πέταξαν στον ουρανό
αυτούς που βυθίστηκαν στο νερό
αυτούς που ρίζωσαν στο χώμα
κι αυτούς που γίναν χιόνι στο βουνό

να μου μιλάς για έρωτες
περνάει έτσι πιο ευχάριστα η ώρα
και θα 'μαι καλός μαζί σου
και δεν θα σε διακόπτω
και θα σου προσφέρω τσάι με μανταρίνι
και δυο φιλιά στο μάγουλο για καληνύχτα

μόνο για έρωτες να μου μιλάς
και μη σταματάς
έτσι περνάει ευχάριστα η ώρα
μέσα σ' αυτή την έρημη χώρα

επι Θ υμία 13

συντροφιά με τα λαίμαργα περιστέρια
σε μια κεντρική βρώμικη πλατεία
ασφυκτικά γεμάτη με αδιάφορους βιαστικούς
και κάπου κάπου όμορφους
περαστικούς

ένα βιβλίο για καμουφλάζ
βολεμένος στη μια γωνιά από το παγκάκι
παρατηρώ τα βήματά τους
την κίνηση των χεριών τους
τα μάτια τους πίσω από τα γυαλιά τους

έτσι θα περάσει αυτό το πρωινό
με τα περιστέρια να πλησιάζουν λαίμαργα
στρουμπουλά σαν κοτόπουλα
ψάχνοντας τα ψίχουλά μου
ψάχνοντας να καταβροχθίσουν ό,τι μου περισσεύει

πάντα κάτι περισσεύει
αναπόφευκτη συνέπεια της φθοράς μου

κάποιος κερδίζει κάποιος χάνει

κι όλα συνεχίζουν

είτε μέσα στη βαβούρα μιας πλατείας
κεντρικής και βρώμικης
είτε μέσα στην ασφυκτική παγερή ηρεμία
ενός μακρινού άστρου στη μέση του διαστήματος

είτε εδώ είτε εκεί
δεν μπορώ να συνηθίσω
τίποτα δεν μου ταιριάζει

κι όταν πεθάνω
ούτε περιστέρι θέλω να γίνω
ούτε άστρο θέλω να γίνω
κι όταν πεθάνω
το τίποτα να ξαναγίνω
χωρίς πολλά πολλά
χωρίς τίποτα
το τίποτα

he gets angry

προς εσένα 9

σε περιμένω μικρούλι μου

σε περιμένω

να μου κάνεις καριόκες

να πλάσω εγώ με γυμνά χέρια το μίγμα

να λιώσεις τη κουβερτούρα

να σε χαζεύω

να με κοιτάς λοξά και να χαμογελάς και να ρωτάς "τι κοιτάς;"

σε περιμένω μικρούλι μου

θέλω να ξαναφάω τις καριόκες σου

και μετά να φάω εσένα

μια μπουκιά

μια χαψιά

είμαι λιγούρης, ξέρεις ;)

κι αυτό είναι που σ' αρέσει

ερ Ω τηση 13

είναι που περισσεύεις
αυτό είναι όλο

τώρα που ξέρεις
μην το κάνεις θέμα

κάνε σαν να μη συνέβει τίποτα

σαν τίποτα
που περισσεύει
αυτό είναι όλο
κι όλο

θέλεις καφέ;

πως τον πίνεις;

μονορούφι 6

παρά το μετά και πριν την καταπληκτική αφορμή επειδή αποφάσισε κάποια στιγμή δίχως πυγμή και η παρακμή που πηγάζει από τη φτώχεια που πηγάζει από την εκμετάλλευση που πηγάζει από την αδιαφορία που από κάπου και αυτή θα πηγάζει κι όταν βράζει το νερό και χύνεται στο έδαφος η απειλή που αδημονεί να γίνει κίνδυνος επίορκος φίλος σαν το παιδί που άπλωσε το χέρι σε μια καραμέλα και πουλήθηκε κομμάτι κομμάτι σπατάλη αφού πληγώσαμε ότι σώσαμε και μια φωνή που δεν αρκεί πρέπει να σωπάσει και μια φωνή που σωπαίνει χάνει τα λόγια της μέσα στη φτώχεια της από παντού εκτινάσσεται στο παρά πέντε το θαύμα που απειλεί την ελεύθερη σκέψη σαν πέψη ευδιάλυτου υγρού που ξεδιψάει τα σωθικά και πυκνώνει το αίμα στις φλέβες επιβλαβές καλό που παρακαλάει για λίγη δόξα και χειροκρότημα από τη πλατεία στην εφηβεία απαγκιστρωμένο παραδομένο σε φλόγες που σαπίζουν κάτω από τον υγρό καιρό που μολύνει σύννεφα κι έναν ήλιο που καλύπτει τη συνενοχή του υπό το βλέμμα άγρυπνων καιρικών φαινομένων ατίθασων ορμών μιας ασυγκράτητης διαστολής αντοχής και επιστολής προς ένα τέλος σαν βέλος που καρφώνει το παρόν ακίνητο επί ξύλου κρεμάμενο. τα λόγια μας είναι περιττά σαν σκατά.

διάλογοι 6

- μαμά, γιατί το σινεμά είναι σκοτεινό;

- για να δακρύζει ο καθένας μόνος του, μικρό μου

- γιατί θέλουν να δακρύζουν οι άνθρωποι μόνοι τους μαμά;

- επειδή φοβούνται ότι κανείς δεν θα τους καταλάβει

- μαμά, εσύ φοβάσαι ότι κανείς δεν θα σε καταλάβει;

-...

αποκάλυ Ψ η 13

καμιά φορά έρχεται ένας "κλέφτης" και κάθεται στον ώμο σου
αργά και απαλά με τόση σιγουριά
σαν να είχε από πάντα προγραμματίσει τη διαδρομή του
σαν να είχε από πάντα αποφασίσει τον προορισμό του

του προσφέρω το χέρι μου
να του πω "καλώς με βρήκες"
κι εκείνος απαντάει κουνώντας τα φτερά του
"εσύ με βρήκες, εγώ περαστικός ήμουν από 'δω"

καμιά φορά τα όνειρα με κάνουν να γελάω
καμιά φορά και οι άνθρωποι με κάνουν να γελάω

καμιά φορά κι ένας "κλέφτης"
μου κλέβει ένα δάκρυ
όπως καμιά φορά κι ο έρωτας
μου κλέβει ένα δάκρυ

κι εγώ κάνω πως δεν κοιτάω

αφού και 'γω περαστικός είμαι από δω

αργά και προσεκτικά 9

καλεσμένος σ' ένα πάρτυ γενεθλίων
φίλου ενός φίλου
αιωρούμενου φύλλου

το μήλο επάνω στο τραπέζι
δαγκωμένο μια φορά
προσπαθεί να κυλήσει στο πάτωμα
και μετά να συμπράξει συμφωνία με τις κατσαρίδες
καταμεσής της νύχτας

όταν όλοι θα κοιμούνται στο σπίτι που θα κατοικώ μόνος

όταν όλοι θα αιωρούνται στο σπίτι φίλου ενός φύλλου
αποκομμένου φίλου

το άρωμα ενός μήλου
φίλου
φύλλου

σκύλου

μην μιλήσεις
μέσα στη σιωπή
ό,τι και να πεις
δεν θα ακουστεί στη σωστή ένταση
θα παρεξηγηθεί

θα ντυθώ απλά
δηλαδή
θα φορέσω φόρμες
τις καινούριες
αλλά παπούτσια αθλητικά
παλιά
φωλιά
θηλιά
μηλιά

το μήλο δαγκωμένο μία φορά
επάνω στο τραπέζι αποκλίνουσα συμπεριφορά
κατρακυλά
προς το πάτωμα

ακόμα προλαβαίνω

δεν έπεσε

ακόμα κατρακυλά

προλαβαίνω

without his eyes

κόκκινο 4

άγγιζα τις πατούσες σου
και χάιδευες τα μαλλιά μου
με δυσκολία συγκρατούσα τη δίψα μου
το στόμα μου είχε στεγνώσει
και οι φλέβες της πούτσας μου κόντευαν να εκραγούν

η καρδιά αύξανε τον ρυθμό

ακούστηκε από το βάθος της τηλεόρασης
ο ήχος των τυμπάνων

έπεσε ο ήλιος
σηκώθηκε το φεγγάρι

νηστικό
και φωτεινό
υπό το σύρσιμο των κυμάτων στην αμμουδιά
πλησίασα τα χείλη μου
εισχώρησα στο σώμα σου

το πρωί δήλωσα την εξαφάνιση

σε είχα αφομοιώσει

απαρίθμηση 4

η δίψα

το νερό

η πείνα

το ψωμί

η καύλα

το κορμί

επι Θ υμία 12

θα υποταχτώ με τη θέλησή μου
θα απαρνηθώ όποια εξουσία πάνω μου
θα γίνω ένα υποχείριο
θα γίνω μία μαριονέτα

στα χέρια σου
θα γίνω κάτι
θα γίνω ένα δικό σου κάτι
κι αυτό θα 'χει μια αξία

κουράστηκα μέσα στην αυτοδιάθεσή μου
κουράστηκα μέσα στην τόση ελευθερία μου

έχω ένα σκλάβο καταπιεσμένο μέσα μου
και μπορείς να με κακομεταχειριστείς
μπορείς να ξεσπάσεις πάνω μου
κι αν σπάσει κάποιο κομμάτι μου
μην δίνεις σημασία
μέχρι να σκορπίσω

να σκορπίσω

σαν το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού

τα παιδιά ενός άλλου ήλιου
να με ξεθάψουν σε κάποια γειτονιά

παρότρυνση 11

να πονέσω

να πονέσω

να πονέσω

πιο βαθειά

να πονέσω

να πονέσω

να πονέσω

παρότρυνση 10

πιο δυνατά

πιο δυνατά

πιο δυνατά

μην σταματάς

πιο δυνατά

πιο δυνατά

πιο δυνατά

the womb

θυμάσαι 5

καταναγκαστική αλλαγή διάθεσης
χρηματισμός της εξωστρέφειας
ο συνήθης ύποπτος
ο γνωστός άγνωστος
ο ανοιξιάτικος ουρανός
ένας διεφθαρμένος οργασμός

όπως πάντα το εκμεταλλευόσουν
όπως και πάλι θα το εκμεταλλευτείς
να σπείρεις έρωτα
να θερίσεις πόνο

και παρόλες τις εξιλεωμένες προθέσεις
περιμένω την εκπλήρωση μιας υπόσχεσης
μπολιασμένης στο πέταγμα μιας λευκής πεταλούδας
των πρώτων ημερών
πάνω από πράσινο
κάτω από γαλάζιο
ανάμεσα σε δυο κορμιά ξαπλωμένα
από μια άνοιξη ηττημένα

παρότρυνση 9

παρεμβαίνει το φως

ενοχλητικό

αθώο

παιδί

μην του κακιώνεις

αργά και προσεκτικά 8

δεν θέλησα να πεθάνεις για να με πείσεις
ποτέ δεν το θέλησα αυτό
μην μου το χρεώνεις

κι αν πέθανες για να με σώσεις
ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι απειλούμαι από κάτι

φεύγω

πρέπει πια να φύγω μακριά σου

πρέπει να μάθω να αγαπάω μακριά σου

είναι πια λερωμένα τα λόγια σου
δεν είναι πια τα λόγια σου

φεύγω

ΔΗΛΩΣΗ 20

ΒΑΦΤΙΣΗ

ΑΠΕΤΑΞΑΣ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ;

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ

ΑΠΕΤΑΞΑΣ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ;

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ

ΑΠΕΤΑΞΑΣ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ;

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ

ανακάλυ Ψ η 13

ΜΕΡΕΣΠΟΥΝΑΙ V

η μυρωδιά της μαγειρίτσας έχει ποτίσει σε όλο το σπίτι και αυτό κάνει την Ανάσταση πιο επείγουσα και πιο απαραίτητη. τα ξεκοιλιασμένα σωθικά που τη συνθέτουν είναι τόσο καλά καθαρισμένα που τίποτα δεν θα θυμίζει την προέλευσή τους. η γεύση θα 'ναι εξαίσια και το ψέμα θα 'χει επιτευχθεί κοσμώντας το γιορτινό τραπέζι της Αναστάσεως. κρίμα που πια δεν έχουμε πρόβατα στα σπίτια να τα ξεκοιλιάζουμε οι ίδιοι. στερούμαστε το πιο βιωματικό κομμάτι της Αναστάσεως. από την εξαγνισμένη μυρωδιά της μαγειρίτσας, από την εξαγνισμένη μυρωδιά της Αναστάσεως που βρωμάει σήψη. Του αφαιρέσαμε τα σωθικά, τα ξεπλύναμε με χλωρίνη και τα σερβίραμε στο τραπέζι μας. τα τρώμε χρόνια τώρα. τα γιορτάζουμε χρόνια τώρα.

Τον σκοτώσαμε. Και Του κλέψαμε τον θάνατο.
Τον σκοτώσαμε. Και Του κλέψαμε τον θάνατο.
Τον σκοτώσαμε. Και Του κλέψαμε τον θάνατο.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ερ Ω τηση 12

ΜΕΡΕΣΠΟΥΝΑΙ IV


τι μ' αγαπάει περισσότερο;


ο θάνατος

ή

η αιώνια ζωή

πειραχτήρι 6

ΜΕΡΕΣΠΟΥΝΑΙ ΙΙΙ

ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΕΙ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΦΟΒΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΠΟΝΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΝΟΙΑΣ

ΑΜΗΝ

αποκάλυ Ψ η 12

ΜΕΡΕΣΠΟΥΝΑΙ ΙΙ


ΜΙΣΟΣ-ΜΙΣΟΣ

γίνεται η ΑΓΑΠΗ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ερ Ω τηση 11

ΜΕΡΕΣΠΟΥΝΑΙ


τι μου κάνει μεγαλύτερο κακό;


ο θάνατος

ή

η αιώνια ζωή