πειραχτήρι 16

μέσα από την καρδιά μου

εύχομαι

το νέο έτος να φέρει σε όλους μας

αυτό που μας αξίζει

ΕΞΟΔΟΣ - όσα με λόγια δεν μπορώ να μιλήσω

ΑΓΑΠΑΩ

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ



ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΩ

επιθυμία 25

θα είμαι λίγο 'κει, πιο πέρα
όπως πάντα άλλωστε

πότε πλησιάζοντας
πότε απομακρύνοντας
ποιος μπορεί να πει με σιγουριά;

κουβαλώντας πάντα μια ευχή στην πλάτη μου
που καμπουριάζει
όλο και πιο πολύ
μέχρι να ερωτευτούν
τα μάτια μου
τα δάχτυλα των ποδιών μου

απο ΚΑΛΥΨΗ 29

δεν μιλάω σε κανέναν για τις πεταλούδες που δεν άντεξαν το ψύχος

μπορεί στο άκουσμα αυτής της σιωπής να με κοιτούσες παράξενα

κι έχω ένα πρόσωπο ολόκληρο να με κοιτάει κατάματα

και γελάει, όπως τα μωρά σαν τα κοιτάξεις πολύ ώρα με σοβαρό βλέμμα

θα 'ρθει ο άνεμος καλπάζοντας πάνω από βουνά και θάλασσες
και θα ξεχυθεί αρτσούμπαλα πάνω στις κόκκινες πέτρες που κρατάνε τον ρυθμό
κι εγώ
όπως εσύ
όπως κάθε εγώ
και κάθε εσύ
βυθισμένος μέσα στην ανημποριά
θ' αρχίσω πάλι να τραγουδώ
σαγηνεύοντας το φως που ανέκαθεν περιφρονούσε τον άνθρωπο

what has left and will never vanish

θυμάσαι 14

μέσα σε ένα μικρό μικρό δωμάτιο

τα πιο αληθινά χριστούγεννα της ζωής μου

εγώ κι εσύ

κάποτε

έτσι φτιάχνονται οι μύθοι

από το μικρό κι ασήμαντο

που στοιχειώνει

χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (red)

χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (green)

χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (blue)

προς εσένα 21

δεν έπαψα να 'μαι φίλος σου

μόνο για τον έρωτά μου ντράπηκα

και τώρα που 'χουν περάσει χρόνια πολλά

τα χρόνια μου πολλά σου στέλνω

σαν ευχαριστώ που ήσουν εκεί

στις πιο σκοτεινές στιγμές μου

τρία δεντράκια κάθουνταν

επιθυμία 24

έχει μεγάλη καρδιά

κι οι γιατροί λένε ότι αυτό είναι αρρώστια

και 'γω δεν τους καταλαβαίνω

αφού όλο χαμογελάει

σήμερα μου έκανε ένα δώρο

και ξέρω ότι ήταν μέσα από την μεγάλη του καρδιά

και το έκανε και σε άλλους

χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα

και γω δεν ζηλεύω καθόλου λόγω μίας σπάνιας ασθένειας

αλλά επειδή ντρέπομαι λίγο για αυτό 

κάνω ότι του κρατάω μούτρα για να μη με πάρουνε χαμπάρι

και ξέρω ότι θα ντρέπεται λίγο κι αυτός

αλλά έχει μεγάλη καρδιά και δεν τον νοιάζει και πολύ

είναι χριστούγεννα κι έχει πολύ αγάπη να δώσει

κι οι γιατροί του λένε όλο να μην κουράζεται

και να μην αγχώνεται γιατί έχει μεγάλη καρδιά και μπορεί να πάθει κάτι

αλλά αυτός επειδή έχει μεγάλη  καρδιά κάνει πάντα του κεφαλιού του

γιατί αγαπάει τον κάθε ένα ξεχωριστά κι όλους μαζί

όσους ξέρει κι όσους δεν ξέρει

όσους λίγο τους άγγιξε κι όσους θα αγγίξει

θα θελα μόνο να του πω ευχαριστώ

αλλά στα παιδιά με τη μεγάλη καρδιά

δεν πρέπει να λέμε τέτοια πράματα

γιατί όπως λένε οι γιατροί μπορεί να πάθουν τίποτα

εγώ έτσι ήθελα ένα ευχαριστώ να του πω χωρίς φυσικά να του το πω

γιατί χάρη σ' αυτόν έμαθα να αγαπώ πιο πολύ

με την μικρή καρδιά που έχω

και δεν κινδυνεύω από τίποτα όπως λένε οι γιατροί

προς εσένα 20

δώσε μου τις κόκκινες μπάλες

κάτω κάτω τις μεγάλες

και προς τα πάνω τις πιο μικρές

και το άστρο

θα το δώσω στον μικρό τον αδερφό μου

κι εσύ μην κλάψεις

είναι Χριστούγεννα

και σου συστήνω τον εαυτό μου

από τον Φοίβο (και) για μένα

Χριστούγεννα

Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Αι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν' ένας πρώην Έλλην αριστερός
Ένας θνητός
Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά
Και το ανοιξιάτικο κορίτσι  μαμά
Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά
Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ
Κάποια πληγή
Που απλώς δεν θέλουμε ν' ανοίξει ξανά

Χριστούγεννα

Τα πλεϊμομπίλ μου είν' εξαιτίας μου κουτσά
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά
Ίσως για κάποιους νά 'ναι ακόμα γιορτή
Μα ποιοι είν' αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;

Χριστούγεννα

Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά
Πάντα με πάει σ' ενός σταυρού τα καρφιά
Και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ
Σε άλλον αμνό
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα 'ναι ξανά

Χριστούγεννα

Κι εσύ τι θες απ' τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
Και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό
Πως σε μισώ
Θες νά 'σαι η ίδια και ν' αλλάζω εγώ
Με θες προσωπικό σου δημιουργό
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ
Λάμπω εγώ
Μα μ' ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό

Χριστούγεννα

Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά
Το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
Να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό
Να 'ναι ανοιχτό
Ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό

Χριστούγεννα

Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά
Βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά
Γιορτάζω για ν' αλλάξουμε οριστικά
Χρόνια πολλά
Χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια

κάτω από το δέντρο

σαν δωράκι κουλουριασμένο

κοιμάται το παιδί που δεν μεγάλωσε

κι ονειρεύεται ένα αγόρι

με μάτια υγρά

σε μια μεγάλη αγκαλιά

υποκύπτω 20

μικρό μου αγόρι
τώρα μεγάλωσα
κι έβγαλα δόντια λευκά
και δεν κρύβω γυμνή σοκολάτα στις τσέπες μου
μικρό μου αγόρι αντί βροχή να μου φέρεις
μικρές μικρές κόκκινες πέτρες
να  σου ζωγραφίσω τη ροή του πόνου
κι απόλαυσα την επίμονη φωνή σου - μην ξεγελιέσαι
δεν είμαι από κάρβουνο ούτε περπατώ πάνω σ' ένα παράπονο
αγόρι που κυλιέσαι στο χαλί ανάμεσα στα πόδια των γονιών σου
τώρα έφυγα από το σπίτι
και φόρεσα τα παπούτσια μου ανάποδα
ν' αποφεύγω τις ευθείες που με ζαχαρωτά με δελεάζουν σε κάθε μια στροφή

ανακάλ ΥΨΗ 26

καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύ απλά

δηλαδή απροσδόκητα δύσκολα

complicity

απο ΚΑΛΥΨΗ 28

οι φίλοι μου αισθάνονται αμήχανα τα χριστούγεννα

αποφεύγουν να με κοιτάξουν στα μάτια

μιλώντας ακατάπαυστα για τον καιρό τις τιμές και την κρίση

προσπαθώντας με δυσκολία να χαμογελάσουν

μην τύχει και παρεξηγηθούν

είναι χριστούγεννα

κι οι φίλοι μου δεν μπορούν να υποκριθούν το χαμόγελο που απαιτείται

μέσα στα χιλιάδες λαμπιόνια που γρήγορα θα σβήσουν

απαλλάσσοντας τους ανθρώπους από ένα μουχλιασμένο φως

που λερώνει τις καρδιές τους

είναι χριστούγεννα

γονατισμένα

ντροπιασμένα

σαπισμένα

εξαρτημένα

λογική ακολουθία 17

με τόσα λαμπιόνια παντού

πως να μην είσαι πιο χαρούμενος

είναι χριστούγεννα

οι βιτρίνες στολισμένες

οι δρόμοι στολισμένοι

τα σπίτια στολισμένα

οι άνθρωποι στολισμένοι

είναι χριστούγεννα

πως γίνεται να μην είσαι πιο χαρούμενος

κόσμος στους δρόμους πιο χαρούμενος

αμάξια στους δρόμους πιο χαρούμενα

χαμόγελα πιο χαρούμενα κι από τα χαρούμενα

είναι χριστούγεννα

λαμπιόνια παντού

πως να μην είσαι πιο χαρούμενος

ερ Ω τηση 20

μυρίζεις άσχημα

όπως μυρίζει ψόφιο ζώο την τρίτη μέρα

άπλυτη ντροπή - πως τολμάς να με πλησιάζεις

ΔΗΛΩΣΗ 29

ήσυχα κάθομαι και δεν ζητάω πολλά

εσύ όμως καλού κακού κράτα αποστάσεις

when the eyes defy me

ανακάλ ΥΨΗ 25

είναι κι ο έρωτας

ένας άλλος τρόπος

να πεθάνει κανείς

αργά και προσεκτικά 19

είναι

γιατί πάντα είναι

πρώτα από όλα

ολόκληρες οι λέξεις

που έρχονται πρώτες από όλες

στο στόμα να προδώσουν

είναι

γιατί πάντα θα 'ναι

το χρώμα μιας μέρας

που δεν ξεθωριάζει σαν κλείνεις τα μάτια

και γέρνεις το κεφάλι πάνω σ' έναν ήλιο

που δεν αντέχει πια

είναι

μόνο είναι

μια στιγμή

που δεν χορταίνει 

ολόκληρους αιώνες

να καρτερεί την ανάμνηση

μιας καρδιάς

που είναι

μόνο είναι

το ταμπούρλο του Θεού

από τον Νίκο (και) για μένα

Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ

Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
από εμένα πόσα δεν μπορώ

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα

Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
ένα να να λες σαν να'ναι χθες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα
έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ' ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα

Κι έπειτα
μέτρησα πάλι για να δω
αν είν' τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα..

ήταν που ύπνος δεν μ' έπιανε

κι έζησα μια ολόκληρη ζωή μαζί σου

μέχρι να ξημερώσει

ανακάλ ΥΨΗ 24

σε κάθε όχι

ένα ναι ξενιτεύεται στα όνειρα

δια ΛΟΓΟΙ 10

σφίγγω τα δόντια
τόσο σφιχτά που νιώθω να σπάνε μικρά
μικρά κομματάκια

αποφεύγω τις ομολογίες
μιλώντας συνεπαρμένος για τις
καιρικές μεταβολές που συντελούνται
πάνω από το κεφάλι μας

-αλήθεια;
-δεν θα μπορούσε να 'ναι ψέματα
-αναγκαστική αλήθεια
-δεν μοιάζει με ένα ΠΕΛΩΡΙΟ ψεματάκι;
-οχι
-μου θύμωσες;
-οχι
-θέλω να σε γνωρίσω στους φίλους μου
-είναι όμορφοι;
-είναι φίλοι μου
-πόσο νερό μπορείς να πιεις;
-όσο αντέχεις να 'χεις τα μάτια σου κλειστά
-σε φοβάμαι
-κι εγώ

without my eyes

υποκύπτω 19

αλητεύω πάνω

σε

ά-

καμπτους δρόμους

δι-

ηγούμαι στη νύχτα

τα παρα-

μύθια της ημέρας για

να κοι-

μηθεί πριν την προ-

λάβει ο ήλιος την ανατολή

κι όλο δεν προ-

φταίνω να σου ε ξ η γ ή σ ω

επιθυμία 23

να σε δω να μεγαλώνεις

σ' αυτό το σώμα πια

να μη χωράς

ανακάλ ΥΨΗ 23

ένα μικρό μικρό κομμάτι μέσα μου

χωράει ολόκληρο τον κόσμο

μη μου στερείτε τη μορφή μου

αποκάλυ Ψ η 27

το πρόσωπο πάνω στο πρόσωπο

ελαφρά μετατοπισμένο

ακόμη πιο ελαφρά χαραγμένο

διάφανο

πέπλο

κατά τον απόπλου

χιλιάδες φίδια ακολούθησαν τα ίχνη

και ξοπίσω ελάφια χαρούμενα

και αμάξια με την όπισθεν και χειρόφρενο τραβηγμένο

σε μια μεταδοτική παραζάλη

δεν κράτησε για πολύ

ο χαφιές ήταν ανάμεσά μας

μ' ένα αδερφίστικο βήχα

πρόδωσε τη θέση μας

πλάκωσε άγριο φως

κι όλα χάθηκαν μέσα σ' απροσδιόριστο λευκό

από τον Θάνο και τον Γιάννη (και) για μένα

Βαθύ βαθύ το πέσιμο
βαθύ βαθύ το ανέβασμα
το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ`ανοιχτά φτερά του
Βαθιά βαθιά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα
ανάσα ωκεανού, ανάσα ωκεανού, ανάσα ωκεανού.
Βαθύ βαθύ το πέσιμο
Βαθύ βαθύ το ανέβασμα.

πλάι στο κύμα κάτι ψιθύρισα 

και τ' άκουσες μόνο εσύ

αγκαλιαστήκαμε σφιχτά

και χωρίσαμε

I shouldn't fear

ανακάλυ Ψ η 22

ραντεβού σ' ένα δρόμο που είχε όνομα
μέσα σ' ένα αμάξι μ' αναμμένα τ' αλάρμ
κι ένας προορισμός που ήταν ήδη επιλεγμένος
μέσα από μια καθοδήγηση πάντοτε θηλυκού ήχου

πάτησες γκάζι
σαν να μ' ένοιαζε ποτέ η ταχύτητα
ήθελες να προλάβουμε τις στροφές
ήθελα ν' αποφύγουμε τις λακούβες

στο ενδιάμεσο
άνοιξα το παράθυρο
έφτυσα την τσίχλα μου στα μαλλιά ενός περαστικού

στο ενδιάμεσο
άνοιξες το ραδιόφωνο
σιγοψιθύρισες ένα τραγούδι δίχως λόγια χωρίς να με κοιτάς

είπαν ότι σε παραπλάνησε μια ευθεία
είπαν ότι με διατάραξε μια ομαλότητα

ραντεβού σ' ένα δρόμο μέσα σ' ένα αμάξι
αρκούν για να εκτροχιάσουν έναν προορισμό

περισυλλέχτηκαν κουβαριασμένες προσδοκίες 
μη αναγνωρίσιμες

θυμάσαι 13

καλώς ήρθες μουρμουρίζει ένας αισθησιακός ερημίτης
με τον ίδιο τόνο που σε αποχαιρετούν οι αριθμοί

κι εγώ που απαριθμούμαι
αμύνομαι υπέρ ονείρων απατηλών
κι έρωτος σαρκοφάγου

κι εγώ που δεν αθροίζομαι
αντιστέκομαι στη λήθη του ροχαλητού σου
και των υποσχέσεων που ταίριαζαν ωραία με τα μάτια σου

σ' αγάπησα χαζούλη και δεν ξέρω αν θα μάθω ποτέ αν σημαίνει κάτι αυτό

είπες
αν έχουν όνειρα οι αριθμοί
θα ονειρεύονται μέρες, μήνες, χρόνια

τη μέρα που σε γνώρισα
πόσες φορές σε φίλησα
πόσες σε πρόδωσα

κι αν έχουν όνειρα οι αριθμοί
ήταν 5 τα χρόνια
και το 3 μας ήταν ήδη αρκετό
κι ό,τι περίσσεψε γέννησε εφιάλτες
με κωδικούς, λογαριασμούς, τιμές
κι αριθμημένες πληγές νεκροτομημένου σώματος

καλώς ήρθες φωνάζει ένας αισθησιακός ερημίτης
με τον ίδιο τόνο που σε καλωσορίζει το άπειρο
ένας αριθμός απαλλαγμένος απ' την αρίθμηση

something to say

απαρίθμηση 8

NUMBERS

10227

245458

883650519

επιθυμία 22

θα 'θελα να 'ναι όλοι εδώ

οι άνθρωποι π' αγάπησα

κι αυτοί που θα μ' αγαπήσουν

και της μικρής τουρτίτσας

όταν θα σβήνω το κερί

θα 'ναι η ευχή μου

μια ευχάριστη ανάμνηση

απ' ό,τι ήμουν

κι ό,τι θα γίνω

μέχρι να μην είμαι άλλο

λογική ακολουθία 16

η πρώτη φορά είναι πάντα τζάμπα

κι αν λάμψει ο θάνατος στα μάτια σου

θα 'ναι κι η δεύτερη τζάμπα

στην τρίτη όμως

όπως και να 'χει

θα παρακαλάς να πληρώσεις

trying to love me

προς εσένα 19

μου σκεπάζεις με τα δάχτυλα τα μάτια

μην παγώσει τ' όνειρό μου

χαμόγελο στα χείλη μου που δεν θα θυμηθώ

όταν ξυπνήσω με κλάματα και μιας μάνας αίματα

ανακαλύπτοντας μια γνώριμη ιστορία να διηγηθώ

ανακάλυ Ψ η 21

τις νύχτες ακούγονται μόνο

της πείνας νιαουρίσματα

και βογκητά γαμησιού σαν κλάματα μωρού

χαθήκανε τα σκυλιά  απ' τη γειτονιά

κι οι γάτες μάς φοβερίζουν

μιλώντας ακατάπαυστα

για την εξαίσια καταγωγή τους

I am expecting visitors

αργά και προσεκτικά 18

ακούω τα λόγια των

με περισσή προσοχή στις καταλήξεις

παρατηρώ τις κινήσεις των

διαβάζοντας το θυμό τους που αναγράφεται στον αέρα

και τα δάκρυα που δεν έρχονται

δεν είναι ν' ανησυχεί κανείς

ξεχάσαμε να πληρώσουμε το νερό

τώρα που είμαστε επαναφορτιζόμενοι

κι επειδή κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ

συμπεραίνω

θα έλεγα σε κάποιον που δεν του καίγεται καρφί 

επιμένω

να αποζητάω λίγο ζεστό νερό

ένα ποτήρι γάλα

και λίγο φως αναμμένο

ανακούφισης

των κόκκινων ματιών

που πείνασαν για τη ζωή μας

από τον γιάννη και τον μανώλη (και) για μένα

Ν' ανοιγοκλείνει η κουρτίνα και πίσω να φεύγουν,
να 'ρχονται εδώθε, να μας αγγίζει η πνοή των,
κι οι τεμπελιές μας οι αθώες που πάντα μας ρεύουν,
ν' ανοιγοκλείνουν κι αυτές, δροσισμένες μαζί των.

Μαζί μ' εκείνες, που πλάι μας με λύσσα βρυάζουν,
μες την αυλή, στο σαλόνι, στον πολυθόρυβο δρόμο,
που μας κοιτάνε, μας γνέφουν, γελούν και φαντάζουν
προς τη ματιά μας και στ' όνειρο και με πανέρια στον ώμο.

Στο γλυκολάλο τ' αέρι, ανεμίζει και φέρνει
τα προσωπάκια τους όλα, γλυκά, ροδισμένα,
είναι ξανθές και μελάχρες, λαχτάρα τις παίρνει
γι' αυτά τα μάτια μας σε γλυκό δάκρυ λουσμένα.

Θα μπουν μαζί και θ' απλώσουν τα χέρια,
θα μας χαϊδέψουν μαλλιά, στον αγέρα σπαρμένα,
θα μας μιλήσουν γλυκά σ' αγκαλιάσματα αιθέρια,
θα μας φιλήσουν με χείλη απαλά, μυρωμένα.

Κι όπως η βάρκα, το κύμα μες στο μαϊστράλι,
όπως σαλεύουν να φτάσουν, ν' αγγίσουν στο μώλο,
έτσι τις σέρνει σε μένα, κοντά στ' ακρογιάλι,
εν' αεράκι, ν' αδειάσει το τσούρμο τους όλο.

Να ξεχωρίσουνε τέλος τα σώματα εμπρός μου
απ' την ανοιγμένη κουρτίνα στήλες να προβάλλουν,
από μακριά κι αν φθασμένες, τα πέρα του κόσμου,
να γίνουν σωστές σιλουέτες, χωρίς ν' αμφιβάλλουν.

Κι όλο να τρέμει η κουρτίνα, κοντά στο φεγγίτη,
όλο ν' αμπώχνουν οι πρώτες, λαχτάρα να ιδούνε,
ναν τις ιδώ να γεμίζουνε τέλος το σπίτι,
να μη χωρούν και να μείνουν και στην αυλή να μιλάνε.

Ήρθαν, μα δεν τις θέλω τόσες κοντά μου,
είναι πάρα πολλές, με κουράζουν, μ' αλλάζουν,
παρ' τες, μητέρα! να φύγουν, αν ήρθαν, -αλιά μου-.
Ολα τα βίτσια μου αν δουν, θα σπαράξουν.

Είναι πολλές, ένα πλήθος εγκάρδιο για μένα,
γιατί δεν ήπια παρά την ψυχή των,
μόνο τα λόγια τους άκουσα, μάνα μου, τα χαϊδεμένα,
κι ύστερα φύγαν, ήταν πάρα πολλές, προς τη γη των.

Είχα φυλάξει βαθιά μου μονάχα τη χάρη,
μονάχα τ' όνειρο - δεν ονειρεύομαι τώρα;
Χωρίς ν' αφήνουν κανέναν ίσκιο κι αχνάρι,
τις είχα ιδεί να μου φέρνουν περίσσια τα δώρα.

θυμάσαι 12

άπλωσα το χέρι μου

για να

και χρόνια

βροχές

και καλοκαίρια

ξανά και ξανά

θυμάμαι

άπλωσα το χέρι μου

αποκάλυ Ψ η 26

τα σαλιγκάρια δραπέτευσαν μέσα από την κατσαρόλα

συγνώμη που προκαταβάλω την πρόθεσή τους

ως το πρωί γέμισαν όλους τους τοίχους με την κολλώδη βλέννα τους

δηλαδή τη μίξα τους

κι εμείς δεν ακούσαμε τίποτα

όχι ότι είμαστε κουφοί

ούτε ότι αδιαφορούμε για τέτοιου είδους εξελίξεις

αποσυρθήκαμε στα ενδότερα δωμάτια

σίγουροι πως θα βράσουν ήσυχα μέσα στο καβούκι τους

δηλαδή το σπίτι τους

σίγουροι πως θα πεθάνουν ήσυχα

χωρίς να μας ενοχλήσουν

understanding

primitive violence

ignorance

μονορούΦι 11

περίμενε να σε καλέσω μέσα μην τους δείχνεις ότι περιμένεις από το θάνατο που μας καρτερούσε σάμπως να μπορούσαμε να προσκαλέσουμε το φως μέσα σ' αυτήν την τρύπα που κατοικώ κι αφουγκράζομαι τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών ελπίδα κι ανάσταση σε μια πράξη και μια κάλτσα φορεμένη ανάποδα στο ΕΝΑ πόδι και στο ΕΝΑ που κατοικεί μέσα στα πολλά αφού δεν υπήρξε το χέρι της ούτε το βυζί της στρογγυλό και μαλακό σαν το θάνατο που μας καρτερούσε κι αν υποστηρίζαμε τους ανόητους ήταν γιατί γελάγαμε με την καρδιά μας μέσα σε καιρούς που δεν υπήρχε πια ούτε ελπίδα ούτε ανάσταση.

κόκκινο 10

αργά και ταπεινωτικά

θυμάσαι 11

το ζεστό αεράκι που μας προσπερνούσε

κι εμείς που 'μασταν μικρά

αγχωθήκαμε χωρίς λόγο

για αυτήν την παράλογη θέρμη

που μας προσπερνούσε

may I trust you?

what is he doing?

mom?

θυμάσαι 10

λίγο αίμα στα χέρια

είναι αστείο

και κανείς δεν θα μπορέσει να γελάσει

θα στριμωχτούμε στο βαγόνι

παρακολουθώντας τις στάσεις που αλλάζουν

και το διπλό μας είδωλο να μας περιφρονεί

αποκάλυ Ψ η 25

περνάνε τα βράδια
οι σκιές στο πρόσωπό σου
κλέβουν απ' το φως
περνάνε τα χάδια
τα βράδια
το φως στο πρόσωπό σου
γερνάνε τα μάτια
κλέβουν τα χάδια
το φως στα βράδια
οι σκιές
το φως στα βράδια
το πρόσωπό σου

φωτιές στο βουνό
παγωμένες σκέψεις
το παράθυρο στο σπίτι
οι σκιές
κι οι φωτιές
το βουνό και το πρόσωπό σου
γελάνε

δεν ήρθα για να σ' αγαπήσω

δεν θα φύγω αν δε σε μισήσω

hybrid

jungle

whirlpool

προς εσένα 18

χοροπηδηχτά βαδίζω

πότε στο ένα πόδι πότε στο άλλο πόδι

γυρίζω πίσω και σε κοιτάζω

πότε με το 'να μάτι

πότε με τ' άλλο μάτι

δεν είσαι ποτέ ο ίδιος

και 

χοροπηδηχτά βαδίζοντας

πότε στο ένα πόδι

πότε στο άλλο πόδι

απομακρύνομαι

πειραχτήρι 15

κρατημένοι από τα χέρια

και λίγη καύλα στ' αχαμνά

περπατήσαμε τη λεωφόρο

κρατημένοι από τα χέρια και λίγη 

καύλα στ' αχαμνά

προχωρήσαμε στ' αδιέξοδο

κρατημένοι από

τα χέρια και λίγη καύλα στ' αχαμνά

αφήσαμε τις προφάσεις

------------------------------------------

σάμπως θα σου πουν για 

το άγαλμα που κατοικεί στις αλλήθωρες 

πλατείες που βουλιάζουν στις 

καρδιές μας

μικρό μου ξωτικό

παραμέρισε τις δικαιολογίες

και κατέβασε τα βρακιά σου στον κόσμο

μη τύχει και ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω

λογική ακολουθία 15

κωλοτούμπες στο πάτωμα

μετά

κωλοτούμπες στον αέρα

στο τέλος 

κωλοτούμπα στο κενό

Acknowledge

παρότρυνση 21

κάποτε

πριν να 'ναι πολύ αργά

αυτή η περίεργη γραμμή στην παλάμη μου

αυτή η περίεργη διαύγεια πάνω από νεκρό σώμα

υποκύπτω 18

ένας νέος άντρας κατέβηκε από το βουνό

μ' ένα ατρόμητο "γιατί" στο πρόσωπό του

τατουάζ χαραγμένο σ' όλο του το σώμα

χαραγμένο με λαξευμένη πέτρα και χρώμα τ' ουρανού

και χρώμα του νερού

κρατάει στα χέρια του μια πεταλούδα που δεν μπορεί να πετάξει

σου θυμίζει τα όνειρα που γεννήθηκαν κάτω από τον αδιάκριτο ήλιο του καλοκαιριού

επειδή το καλοκαίρι είναι πάντα ένα άλλοθι

βαθιές ανάσες με τον ήχο των κυμάτων πλεγμένες

είναι τα πόδια του συνέχεια βρεγμένα

και τα μάτια του κουβαλούνε μια φωτιά σαν αμαρτία

κοκκινίζουν τα μάγουλά σου 

αποφεύγεις το βλέμμα του

γνωρίζεις όπως όλοι πια

ό,τι πρέπει να του δείξεις τον δρόμο

γνωρίζεις πια την αναγκαιότητα του αίματος

ο Διονύσης κι η Δόμνα (και) για μένα

ξηραίνεται το στόμα και γλυκίζει το σάλιο
φιλί στο μάγουλο κι ένα όνειρο μεγάλο

 

λογική ακολουθία 14

βιαστικές αναχωρήσεις

ανήμερα μιας ευτυχούς συγκυρίας

παρακαλώ την ελπίδα που κουρνιάζει

και το παγάκι που αργολιώνει στον νεροχύτη

ευημερία στο ξερόχορτο που φυτρώνει στις χαραμάδες

απουσία του ονείρου

από τον φεγγίτη θα τρυπώσει πάλι ο φόβος

αποκάλυ Ψ η 24

οι αγάπες

οι αγάπες

προσπάθησα πολλές φορές

οι αγάπες

οι αγάπες

προσπάθησα πολλές φορές


Τώρα έχω ένα δικό μου κοιμητήριο χωρίς σταυρούς, καντήλια ή κεριά
χωρίς ονόματα, φωτογραφίες ή βάζα με φρέσκα λουλούδια από ανθοπωλείο


Το επισκέπτομαι κάθε Κυριακή
τότε
πριν νυχτώσει
πριν ξημερώσει

οι αγάπες

οι αγάπες

τι κι αν προσπάθησα πολλές φορές

inside me

αποκάλυ Ψ η 23

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

και σωριάζομαι μονάχος

πως να γελάσω τώρα μ' ανοιγμένο κεφάλι

πως να δεις την καρδιά που καίγεται μέσα στα αίματα

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

και σωριάζομαι

ο πούστης

η αδελφή

πως να γελάσω τώρα

με μια καρδιά που καίγεται

η λούγκρα

ο τρύπιος

παλαμάκια μου χτυπάει μια κατσαρίδα

και το τελευταίο κουνούπι σ' αυτό το σπίτι

κερνάει το αίμα μου στα παιδιά του

κι εγώ

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

μονάχος
χαρούμενος
αλλιώτικος


ίδιος

επιθυμία 21

θα γράψω τ' όνομά μου

πάνω στην άμμο

χαζεύοντας τον φθόνο των κυμάτων

ερ Ω τηση 19

πες μου τι

αξίζει

όλη αυτή η

προσπάθεια να

κρατήσω

τον ρυθμό;

going nowhere (red)

going nowhere (green)

going nowhere (blue)

πειραχτήρι 14

στην χέστρα όταν κάθομαι
τον κώλο μου κρυφοκοιτάει
η θάλασσα

και η μικρή μου η κλανίτσα
της κλείνει το μάτι
σαν δυο συνωμότες στο ίδιο το χέσιμό μου
το έγκλημά μου

ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΖΗΤΩ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

αποκάλυ Ψ η 22

οι πληγές στη ψυχή μου έχουν μολυσμένους κυνόδοντες
ουρλιάζουν κάθε βράδυ εκτός από την πανσέληνο
κι αν θες το πιστεύεις μιας κι έχεις χρόνια να πάρεις
το φεγγάρι αγκαλιά

θυμάμαι ακόμα θα σου πω
αλλά να μείνει μεταξύ μας
κατίνα αναγνώστη
το barbie κουκλόσπιτο που έκανα να ζητήσω
και με τράβηξε ο πατέρας από την ξανθιά μου φαβορίτα
και μ' έσυρε μέχρι το αυτοκίνητο
ουρλιάζοντας μέσα στο πολυκατάστημα παιχνιδοπωλείο
παρατηρώντας μετά από χρόνια
τα μάτια των πελατών
που δεν χόρταιναν την τιμωρό κακοποίηση να λαμβάνει σάρκα και οστά μπροστά τους

δεν πέσαν οι πωλήσεις
δεν μάζεψαν τα σάλια τους
πολλοί τεμαχίστηκαν από τις αυτόματες πόρτες εισόδου/εξόδου
υπό το σκοτεινό μάτι των φωτοκυττάρων

ίσως και να είχα κάποιες ενοχές
αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια τερτίπια

pointing your head with a smile I forgive (red)

pointing your head with a smile I forgive (green)

pointing your head with a smile I forgive (blue)

απαρίθμηση 7

πάνω στα δυο μου χέρια

ξεφύτρωσαν αιώνες

κάτω από τα νύχια μου ευδοκιμεί μια σύγχρονη απειλή

πάνω στα δυο μου χέρια

ξεπούλησαν δυο φλόγες

κάτω από τα νύχια μου φυλάγεται από τη βροχή το λίγο χώμα
ευχή

που προσκυνώ;
ποιον χαιδεύω;
θα σου πιάσω τον πούτσο
μη μιλήσεις
δεν έχω ντροπή
είμαι από κάρβουνο
που σκέπασε τον ουρανίσκο

το φίδι στον αστράγαλο σφιχτά τυλιγμένο

τα ψέματα στη γλώσσα μου παίζουν με τις γεύσεις
χοροπηδώντας μεγάλους διασκελισμούς

από σύμπτωση δεν με βαραίνει η μοίρα μου
το σκουριασμένο μου κεφάλι που κουδουνίζει ξεχαρβαλωμένους νευρώνες
αντηχεί μια ανόητη κι αναγκαία μοναξιά

τι άλλο να πω;
αμφισβήτησα το χρώμα των ματιών μου
τον ψίθυρο που έγινε πληγή
και τη φωτιά που λιποτακτεί κάτω από μαύρα σύννεφα βροχής

διάλογοι 9

-πάρε φόρα

-δεν χρειάζεται πια

μίκρυνε το κενό
μεγάλωσε το βήμα μου

- πάρε βαθιά ανάσα

- τα πνευμόνια μου είναι τρύπια

φώλιασε στα στήθια μου ο φόβος
μικρές μικρές αόρατες καρφίτσες στον αέρα

- κάνε μια ευχή

- δεν είμαι πια παιδί

τι τα σκαλίζεις τώρα τα παιδικά μας χρόνια
ποιος σε έστειλε, που θα με πας, γιατί δεν με γαμάς
πια

escaping

λογική ακολουθία 13

ψαχουλεύω λίγα κέρματα στην τσέπη μου
μετά από δύο χρόνια είναι τρύπια κι όλο το ξεχνάω
ήδη από τώρα
και χάνω τα λίγα κέρματά μου
πάνω από το πεζοδρόμιο κάτω από την άσφαλτο
μέσα στις σόλες των περαστικών έξω από τον χρόνο που διαβαίνει

φιλιά δεν σώθηκαν

αστέρια λερώθηκαν

ύπουλα τα μάτια που μ' αγγίζουν

αγκομαχώ για λίγο ουρανό

αργά και προσεκτικά 17

ούτε τα ξενύχτια πάνω από το προσκέφαλο

ακέφαλο σχήμα

ερωδιός

μόνο το όνομα γνωρίζω
το σχήμα το υποψιάζομαι
την ουσία την αγνοώ

δεν έχει σημασία, λέω τώρα εγώ
εσύ θα μεγαλώσεις και θα πεθάνεις πριν από μένα, λες

φιλιά στα δάχτυλα που μ' αρέσουν και ένα κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ανεμίζει σαν μια μπάλα άμμο και χάνεται, δηλαδή σκορπίζει για την ακρίβεια

κάτω από τη γλώσσα μου κρύβεται λίγη ζωή ακόμη
τόση όση χρειαστεί
και συ όπως και γω ξυπνάμε χωρίς να αλλάξουμε πλευρό

τώρα πλησίασε κι έλα κοντά μου
άλλη μια αγκαλιά θα σου χαρίσω
στο μάγουλο θα σε αγγίξω
όμορφη σιωπή στα μάτια μας κυματίζει

μικρέ μου κατεργάρη
ευτυχώς που τίποτα ανάμεσά μας δεν είναι εύκολο