ερ Ω τηση 17

ξέρεις κάτι

ξέρεις κάτι μου λείπει

ξέρεις κάτι

μου λείπει

ξέρεις μου λείπει

μου λείπει

λείπει

που είναι

είναι

και δεν είναι

αόριστος προσδιορισμός του είναι

κι αν ήταν

που δεν ήταν

επουδενί δεν ήταν

ξέρεις κάτι, δεν ήταν

αλλά μου λείπει πάλι

φταίει η μοναξιά ή κάτι άλλο

κι αν δεν είναι ερώτηση τι θα ήταν

αν ήταν

Πόσα θα πλήρωνες για έναν φόνο χωρίς θύμα;

θυμάσαι 8

ξεχνάς τις παπαρούνες
και την υποσχόμενη θλίψη σου
το δάσος που ξέχασε τα ονόματα των δέντρων του
τη θάλασσα που πάντα βασανίζει με υπομονή
και την άμμο που παντού τρυπώνει
εκτός από τα μάτια σου

το σπίτι σου σε ένα τυχαίο κέντρο ενός τυχαίου κύκλου

θα είμαι στον ήχο του σκουπιδιάρικου που σεργιανίζει σαν τρελός την πόλη τα βράδια

θα είσαι κρυμμένος πίσω από τις πόρτες που κρατάνε φυλακισμένο το γέλιο σου

ίσως να θυμηθείς τις παπαρούνες
όχι τις κόκκινες
τις παπαρούνες
μόνο τις παπαρούνες

δεν θέλω να τελειώσει ό,τι δεν άρχισε

ΔΗΛΩΣΗ 23

θα σου χρωστάω

αναπόφευκτα

για καλό το λέω

μην παρεξηγείς

την όμοια διαφορά μας

τα πράσινα μάτια μας

αγκάλιασε το σώμα μου

και πες ότι είμαι εγώ

μια παραχώρηση

μια υποχώρηση

εκεί που είμαι εγώ

εκεί που θα σε βρω

αναπόφευκτα

I, my angry face

αργά και προσεκτικά 13

κομμάτι από ποτήρι που έσπασε
να στα ξαφνικά
να στα πεταχτά
από τρεμάμενο χέρι φοβισμένο
παραλυμένο

μετά από μήνες φανερώθηκε
χαντακωμένο κάτω από τις πυκνές σκιές των επίπλων
λιγοστών μεν ξεροκέφαλων δε

διψασμένο

κι έχεις το δάχτυλο στο στόμα ξεχασμένο
κομμάτι από παλιά συνήθεια απωθημένη
να σου αφήνει μια γεύση στυφή στη γλώσσα
μισεμένη

κοιτώντας το κομμάτι από ποτήρι που έσπασε
ανάμεσα στις δυο πατούσες
θέλοντας να παίξει με τα δάχτυλα
θάρρος ή αλήθεια
σε δέκα μόνο γύρους

το αίμα που θα περισσέψει χάρισμά σου

παρότρυνση 17

έχω πολλά να σου πω
και αυτό μάλλον δεν είναι καλό σημάδι
εξαιρουμένης της φλυαρίας μου

έχω πολλά να σου πω
και δεν στα λέω
και τα μαζεύω σε σακούλες μπλε που μυρίζουν μπλε πλαστικό
για σκουπίδια
και τις πετάω στους κάδους
όχι τους μπλε που είναι για ανακύκλωση
στους άλλους
τους γκρι τους σιδερένιους που βρωμάνε

έχω πολλά να σου πω
που καταλήγουν στη χωματερή
αφού εσύ
δεν
θέλεις
να
ακούς
αφού εσύ
θέλεις
να
μην
ακούς
αφού εσύ
απέφυγες τη δέσμευση
να
ακούς

έχω πολλά να σου πω
δηλαδή να σου εκμυστηρευτώ
όπως για τ' ανοιχτά μου μάτια όταν φιλάω
αλλά κάτι τέτοιες μαλακίες κι άλλες τόσες
που παράγονται μέσα μου σαν καρκινογόνα κύτταρα
τα μαζεύω σε μπλε σακούλες σκουπιδιών και τα ρίχνω στους γκρι σιδερένιους κάδους
και δεν με νοιάζει πια
ποτέ δεν ήμουν της ανακύκλωσης
ούτε της οικολογίας
ούτε της φλυαρίας

απλά έχω πολλά να σου πω
που καταλήγουν θαμμένα στις χωματερές
και από 'κει
κούτσου κούτσου
πορεύονται προς τη θάλασσα

όλα τα λόγια που σκορπίζονται
πορεύονται προς τη θάλασσα
κι όλες οι λέξεις μαζί
κι όσες έχουν δύσκολα σύμφωνα όπως γ και π μαζί
όπως ρ και τ μαζί
όπως όλα τα λόγια που μυρίζουν δέσμευση
όπως ο θάνατος που μυρίζει δέσμευση
όπως το πρώτο "γεια" που είναι δέσμευση

τα λόγια σκορπίζονται και στ' αρχίδια μου
μόνο αυτόν τον καρκίνο να βγάλω από τα στήθια μου
να τον ταΐσω στα κοπρόσκυλα όλων των κουτσουλημένων πλατειών

πλάκα δεν έχει;
τα λόγια
που είναι μόνο λόγια
σκέτα λόγια
και πόση μεγάλη ιδέα έχουν για τον εαυτό τους;

Νομίζω χαμογελάω. Σήμερα για πρώτη φορά. Κάτι καλό βγήκε. Πάλι καλά να λες. Λες;
Στ' αρχίδια σου να λες.

trichotomized 3

trichotomized 2

trichotomized 1

"ένα κενό" από τα παλιά

παλιές αναπνοές
για τους έρωτες που δεν ήταν εκεί
τις ξεπληρώνω μ' ένα ξεροκόματο
να καταπιούν το βιασμό τους
το κενό τους

και θα κάτσει πλάι μου ο θυμός
να μου εξηγήσει τα λάθη μου
στα πάθη μου
να μάθω να επιστρέφω κομμάτι κομμάτι
με μια πληγή βουτηγμένη στ' αλάτι

ό,τι δεν είναι πια εδώ
θα του ευχηθώ στο καλό
και δεν θα υποταχθώ
στο ανέφικτο που δηλητηριάζει το μυαλό

ανακάλυ Ψ η 17

θα χαράξεις κύκλους πάνω στην λίμνη
αλλά δεν ξέρεις σε ποιο σημείο της λίμνης
με το δάχτυλο που ονομάζεται δείκτης
που 'ναι το δάχτυλο που σκαλίζεις τη μύτη σου
χωρίς να ομολογείς ότι σκαλίζεις τα ρουθούνια σου
και μάλιστα χωρίς να ξέρεις ποιο από όλα περισσότερο
και ακόμη περισσότερο χωρίς να ξέρεις ακόμα πόσα ρουθούνια έχεις
κι αν αυτές τις τρύπες στα αυτιά πρέπει να τις μετρήσεις για ρουθούνια
ή όχι
αμφιβολίες που ακόμη δεν ξεκαθάρισες
αφού είσαι μαλάκας
που δεν ρωτάς τον κόσμο να σου πει την αλήθεια του "μέσου όρου"
να την αποδεχτείς και να το βουλώσεις
να σκάσεις σαν μπαλόνι με την ανάσα του μπαμπά
πριν πεθάνει
που θα πεθάνει
και θα κλάψεις αλλιώς θα σε κλείσουν προληπτικά σε ένα ψυχιατρείο
μαζί με όσους ενοχλητικούς και απροσάρμοστους έχουν ήδη κλείσει
να κάνετε παρέα και να γράφετε ακόμη πιο ωραία ποιηματάκια
χωρίς μελάνι και χαρτί
αλλά με τοίχο και σκατά
τα πρόχειρα
και με τοίχο και αίμα
τα πιο προσεγμένα
εκβιάζοντας την περιέργεια του "μέσου όρου"
και εμπνέοντας τους επόμενους νομπελίστες καριερίστες
αχ και αχ και αχ πόσα έχεις ακόμη να ξεχάσεις
κάτω από σκεπάσματα δροσερά και απαλή μουσική σαν κόψιμο ξυραφιού από το διπλανό δωμάτιο και φως που γαργαλάει στην κούρμπα που κάνουν οι πατούσες

σε αποστηθίζω για να δικαιώσω την γονιδιακή καταγωγή μου
θα πεθάνω για να αμαυρώσω τις γαμημένες ελπίδες μου
πρόχειρες αποφάσεις
μιας πρόχειρης ζωής
που δεν μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά
όσο και να προσπαθείς
και το λέω στο δεύτερο ενικό
επειδή ακόμη ψελλίζω στο πρώτο ενικό
που που που θθθθαα πππάεει
κάποιος πούστης θα με τρομάξει του θανατά
και θα μου λυθεί η γλώσσα

ΜΠΟΥ!!!

επι Θ υμία 18

Να μην πω ποτέ το σ' αγαπώ πεινασμένος

υποκύπτω 15

και λένε πως μ' αγαπάνε
χωρίς να λένε τι αγαπάνε
και λένε πως μ' αγαπάνε χωρίς ποτέ να λένε τι αγαπάνε
και όταν λένε πως μ' αγαπάνε
τους ρωτάω τι αγαπάνε
και δεν απαντάνε
όταν τους ρωτάω τι αγαπάνε
επειδή λένε πως μ' αγαπάνε
και λένε πως μ' αγαπάνε
και νευριάζω
που δεν λένε τι αγαπάνε
ποτέ από μόνοι τους δεν λένε τι αγαπάνε
κι όταν τους ρωτάω τι αγαπάνε
απαντάνε με μάτια που τρεμοπαίζουν από το ψέμα
και οι μαλάκες λένε "τα πάντα"
οι μαλάκες που λένε ότι αγαπάνε "τα πάντα" μόνο όταν τους ρωτάω
τι αγαπάνε επειδή μου λένε πως μ' αγαπάνε
και νευριάζω
και ασχημαίνω
και ασχημαίνω
και ασχημαίνω
νευριάζω και ασχημαίνω
και γελάω σαν λυσσασμένη φάλαινα
όταν τους βλέπω να τρέχουν φοβισμένοι υποκριτές μαλάκες ψεύτες
και τους ρωτάω πλατσουρίζοντας με την τεράστια ουρά μου πάνω στα κύματα
τι αγαπάνε
και δεν απαντάνε
επειδή τρέχουν να κρυφτούν από το ψέμα τους
επειδή δεν αγαπάνε
επειδή δεν ξέρουν τι σημαίνει ν' αγαπάνε
επειδή έχω μια φάλαινα στην καρδιά μου
που ταξιδεύει στο λευκό
έχω μια φάλαινα μ' ένα πλατύ χαμόγελο και μια παιχνιδιάρα ουρά
που τρομάζει αυτούς που λένε πως μ' αγαπάνε
κι απαντάνε πως αγαπάνε "τα πάντα" μόνο όταν τους ρωτάω τι αγαπάνε
που δεν αγαπάνε
που ποτέ δεν αγαπάνε
τα ζώα
που έλκονται υπνωτισμένα και κουτοπόνηρα
από το αίμα
τα ζώα που τάχα μ' αγαπάνε

είμαι μια φάλαινα στην καρδιά που δεν αγαπάνε

αποκάλυ Ψ η 19

γελάει η νύχτα
γιατί θα επιστρέψεις
κανείς δεν αντέχει τόσο φως
ούτε οι πιο αγνές προθέσεις

προς εσένα 16

γιατί σου απευθύνομαι;
μου μοιάζεις;

θέλεις να παίξουμε τα σύννεφα
ή θέλεις πάλι να κάνεις τον ήλιο;

κάτσε να σου λούσω τα μαλλιά σου
θα 'ναι δυνατός ο άνεμος εκεί πάνω
και θα 'χει κρύο
και θα μοιάζεις σαν μικρός θεός
με τα κρυσταλλωμένα σου μαλλιά
και το γυμνό σώμα
και τη βροχή που θα σου χαρίσω
σαν δάκρυα
κρατημένα
για το πρώτο σου ταξίδι

τώρα αρπάζω το λεπίδι
ευχή θα κάνω
και θα χαράξω
έναν μεγάλο κύκλο
να μην προδώσω την αρχή
να μην προδώσω το τέλος

θα καταλάβεις
από το χρώμα
που παίρνει το χώμα
πότε ποτισμένο με βροχή
πότε με αίμα
αν θα 'μαι ακόμα πλάι σου

μονορούφι 8

όχι δεν μπορώ σήμερα όπως δεν θα μπορώ και αύριο όπως και κάθε αύριο όπως και κάθε χθες όπως και κάθε δεν θα μπορώ ποτέ σαν περίεργος προσκεκλημένος άγνωστης προέλευσης και κατάληξης και γελάνε όπως γελάνε όσοι δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν με την θλίψη τους φυτεύοντας σφαίρες σε άνυδρο χώμα και περιμένουν να βλαστήσει όνειρο

ερ Ω τηση 16

πως θα ήταν άραγε το πρώτο μας φιλί
θα έκλεινες τα μάτια σου
θα κρυφοκοιτούσες
θα τρόμαζες αν έβλεπες ότι δεν μπορώ να σε φιλήσω με κλειστά τα μάτια
σε ποιο χείλος σου θα αποκτούσα αδυναμία
πότε θα σε μάτωνα για πρώτη φορά από ένα επιπόλαιο δάγκωμα στα χείλη
τι γεύση θα είχε το αίμα σου
θα μου πήγαινε το κόκκινο

a primitive god with tied mouth and magic hairstyle

αποκάλυ Ψ η 18

θα κόψω τα μαλλιά μου
να μην έχω δύναμη να αντισταθώ
ούτε στην αναπνοή σου

ευάλωτος μέχρι αηδίας

πειραχτήρι 11

καλησπέρα ήλιε μου
να με συγχωρείς για την οικειότητα
αλλά είναι που 'σαι χρόνια σιωπηλός
κι αεικίνητος
θα υπέθετα λιγάκι αυτιστικός

όπου να 'ναι θα πορτοκαλίσεις και μετά θα κοκκινίσεις
σάμπως από ντροπή θα ΄ναι;
τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά
τι να σε ξαφνιάσει πια;

και μετά;
και μετά θα μου αφήσεις μπόλικη σκοτεινιά
κι αν δεν δείχνεις να το παίρνεις και πολύ βαριά
να ξέρεις ότι κακία δεν κρατώ
μεγάλο παιδί είμαι πια
και κλείνω το φως για να κοιμηθώ

καλησπέρα ήλιε μου άλλη μια φορά
δεν το κάνω για να σου σπάσω τα νεύρα
απλά για να κρατήσω το ρυθμό
κι ήθελα να σου πω ότι
εκεί που θα μαζεύεις τις τελευταίες ηλιαχτίδες σου
θα σου χαρίσω ένα μυστικό
να μου το φυλάξεις από τη σημερινή νυχτιά
που θα βγω ανυπεράσπιστο κορμί
στους υγρούς ανοιξιάτικους δρόμους, παρά κάτι καλοκαιρινούς, αλλά σήμερα και λιγάκι πρώιμα φθινοπωρινούς
που θ' αντιφεγγίζουν τα όνειρά μου
κι ίσως κάτι να χαθεί
μέσα στη πολλή βαβούρα και τα ποτά

αλλά μη σε ζαλίζω μ' αυτά

την καλησπέρα ήλιε μου τελευταία φορά
τι κι αν είσαι ένας πυρωμένος μπουνταλάς;
είναι που εμπιστεύομαι εύκολα τα φωτεινά χαμόγελα
και δεν ξεχνώ
εκείνο το αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα που μου 'ταξες στα 14
όταν γνωριστήκαμε για πρώτη φορά

ερ Ω τηση 15

θα ζητήσω την ετυμηγορία της νύχτας

αυτής της νύχτας

και να πάει να γαμηθεί

αν γίνεται με κάποιον που ξέρω

θα μου είναι πιο εύκολο

τώρα το μπρόκολο πως σφήνωσε ανάμεσα στα μάτια;

και τα σκαλοπάτια που θέλουν να με πάνε;

μικρέ αρχάριε απάνθρωπε
που βασανίζεις τα δυο σου χεράκια
τακ τουκ πάνω στο πληκτρολόγιο
τακ τουκ τακ τουκ
κι ούτε ένα τικ ούτε ένα τικ
που 'ναι τα ψυχοσωματικά που μου 'τάξανε;

μήπως πρέπει να μη τη ζήσω ολόκληρη τη σημερινή μέρα;

μια παράκαμψη για το αύριο παρακαλώ
πληρώνω όσο όσο! δίνω και κώλο (προσφορά για μικροτσούτσουνους, μην πονέσω κιόλας... πολύ!)

ένα ζεϊμπέκικο απωθημένο

κρατάς ένα ποτό στο χέρι
γέρνεις πάνω σε μια κολόνα
και με κοιτάς

γίγαντά μου

έρωτά μου

ξεφυσάς έναν βρώμικο καπνό
να κρύψεις τον αναστεναγμό
κλείνεις τα μάτια και με καις

γίγαντά μου

έρωτά μου

σηκώνομαι και πηγαίνω στη πίστα
ξέρεις ότι ποτέ δεν χορεύω
ανοίγω τα χέρια και ματώνω

σέρτικο ζεϊμπέκικο σου χορεύω

γίγαντά μου

έρωτά μου

κι όλοι από κάτω κρυφογελάνε
αλλά εγώ κάνω ό,τι μπορώ
τεντώνω τα χέρια
και φέρνω απότομες στροφές

για σένα γίγαντά μου

έρωτά μου

δεν με νοιάζει τίποτα
φλέγομαι
μ' ένα ζεϊμπέκικο
παραγγελιά

για σένα γίγαντά μου

έρωτά μου

τα φώτα σβήνουν
το τραγούδι τελειώνει
κι ένα χειροκρότημα μόνο του
με λυτρώνει

προς εσένα 15

ΦΩΛΙΤΣΑ ΜΟΥ

θυμάσαι 7

τώρα

παράλυτος έτσι που είσαι

πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι μ' ένα μπαλόνι δεμένο στο λαιμό σου

θα σ' αφήσω στην μεγάλη κατηφόρα των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών

ανάθεμα
των παιδικών
των παιδιών
των παιδιών το χάραμα
το χάραγμα
των παιδικών
πληγών
στα γόνατα
και στους αγκώνες

να λυτρώσει η άβυσσος το φως και η ψυχή σε απόμακρη απόσταση και σε απόμερη απόθεση
και τα καύκαλα
που βασανίζουν την υπομονή

δεν θα με πας εκεί που θες
δεν θα ακολουθήσω

θα σ' αμολύσω στην μεγάλη κατηφόρα της ρημαγμένης αθωότητας
και θα γελάμε τα κωλόπαιδα
όπως θα θρυμματίζεσαι στον τοίχο
σκορπίζοντας

ανεμίζοντας
και ελπίζοντας σε μια ανασύνθεση

αφού ο ήλιος δεν θα χαράξει
ποτέ ποτέ ποτέ
όμοιες πορείες

Ω μικρέ μου Φαέθωνα
Ω μικρέ μου Φαέθωνα
η πρώτη πτώση που με καύλωσε
στα παιδικά χαρακώματα
χορεύοντας στα πτώματα

Καλωσήρθες σκοτεινιά
κάτσε να φας να πιεις
να λησμονήσεις
α και μη παραλείψω να συστηθώ : Κίρκη η Γουρουνομάνα

πειραχτήρι 10

τα μυρμήγκια
τα μυρμηγκάκια
οι μυρμήγκαροι
και οι μυρμηγκούτσικοι

μέσα στις μυρμηγκοφωλιές
στις μυρμηγκοφωλάρες
στις μυρμηγκοφωλίτσες
και μέσα στις μυρμηγκοφωλιτσούλες

σε σηκώνω στους ώμους μου
κι ας είσαι 101 φορές πιο βαρύς από μένα

ανακάλυ Ψ η 16

και μου κρατούσες το χέρι
και μου ψιθύριζες στο αυτί
και μου έκλεινες το μάτι
και με αγκάλιαζες σφιχτά
και ακουμπούσες το σαγόνι σου στον ώμο μου
και με κοιτούσες σιωπηλός
και με ψηλάφιζες στο πρόσωπο
να μη με ξεχάσεις
να μη με ξεχάσεις

το σύννεφο

το νερό στο σύννεφο

την αστραπή στο σύννεφο

και πάλι το σύννεφο

και πάλι το νερό στο σύννεφο

και πάλι την αστραπή στο σύννεφο

και θα γίνουμε ελαφρύτεροι
σαν δυο γιγάντιες ωκεάνιες μπουρμπουλήθρες

το χέρι σου
τα δάχτυλά σου
γαντζώνονται στο χέρι μου
ανάμεσα στα δάχτυλά μου

εμπρός μαέστρο
σε ρυθμό τάνγκο


είμαι ελεύθερος να σ' αγαπήσω εκατό φορές
κι άλλες τόσες

drown on the bed 3

drown on the bed 2

drown on the bed 1

αποκάλυ Ψ η 17

στέκεσαι μπροστά μου γυμνός
μ' ένα πρόσωπο θολό
σαν κομμάτι φωτογραφίας που εστίασε στο κενό που παραμόνευε πίσω σου
σκύβεις μια ιδέα το κεφάλι και με κοιτάς με αυτά τα μάτια
μ' αυτά τα μάτια
μ' αυτά τα μάτια
μαυταταματια
τα λίγο λυπημένα
τα λίγο ευτυχισμένα
τα λίγο αφηρημένα
τα λίγο αγαπημένα

και χαμογελάς
και χαμογελάς
και χαμογελάω
τώρα χαμογελάω
χαμογελάω γιατί έτσι η ζωή
γιατί έτσι η στιγμή
γιατί έτσι το φιλί

έχω μια ωραία ιστορία να σου διηγηθώ
κι αν δεν μ' αφήσεις να στην πω
θα τη μάθω στο σπουργίτι που συνήθισε στο άγγιγμά μου
να την κουβαλάει φυλαχτό των ανθρώπινων ερώτων
μέσα στο χειμώνα
πάνω σε καλώδια ρεύματος
πάνω σε μπαλκόνια
πλάι σε παράθυρα
των ανθρώπινων στιγμών
των ανθρώπινων δισταγμών
των ανθρώπινων χαμένων ευκαιριών

στο τέλος θα 'ναι όλα όμορφα
από πείσμα
χωρίς να κάνουμε τίποτα εμείς
έτσι
από πείσμα

προς εσένα 14

η αγκαλιά σου σαν βράχος
ένα υπερήφανο σημείο αναφοράς μέσα στα τόσα κύματα

κάτι τέτοιο σου ψιθύρισα όταν γαντζώθηκα αναίτια από πάνω σου
μέσα στη νύχτα
κάτω από τόσα φώτα
μέσα στα τόσα βλέμματα
κάτω από τόσες προσδοκίες

σκαρφαλώνω πάνω σου
ισορροπώ στο ξυρισμένο σου κεφάλι
ατενίζω μια πιθανότητα
την πιθανότητα να σου γνωρίσω τον έρωτά μου

έτσι κλείνει η χθεσινή βραδιά

έτσι ξεκινάει αυτό το πρωϊνό

ψυχούλη μου
κρατώ στα χέρια μου ένα όνειρο μωρό
και δεν έχω στήθος να το θηλάσω
έχω μόνο για την βαθιά κι αργή αναπνοή σου να του διηγηθώ

ψυχούλη μου
σφίγγω στα χείλια μου
ένα ανείπωτο σ' αγαπώ

you are drowning 3

you are drowning 2

you are drowning 1

διάλογοι 7

- που πας;

- εκεί

- που εκεί;

- εκεί που δείχνει το δάχτυλό μου

- και τι έχει εκεί;

- αυτό που φοβάσαι

- ε;

- είδες πόσο φοβάσαι;

μονορούφι 7

παρά την φανταστική μας ιδιοσυγκρασία με απόκοσμη ουσία φυλαχτό στην παραλία ξένοιαστο ατενίζοντας το μεγάλο κύμα που παρασέρνει τις ελπίδες των ανθρώπων και σκεπάζει τη νοσταλγία με ένα ισχυρό αίσθημα φόβου πόνου πνιγμού απωθημένου εγκλεισμού και σαν μου παραχωρηθεί η εξουσία να αφουγκραστώ την πείνα του μικρού παιδιού που σπαρταράει στο κλάμα μέσα στην κούνια μέσα σε άδειο σπίτι μέσα σε άδεια πόλη μέσα σε έναν άδειο πλανήτη και τι τύχη θα μαρτυρήσεις με περίσσειο πάθος σαν το μοναδικό σου λάθος που σου προσφέρει ένα απύθμενο βάθος σαν πηγάδι που χάνονται όλες οι φωνές της επίπεδης επιφάνειας με τα πράσινα και τα μπλε ανάμεσα σε δυο μαύρα που πιέζουν να εξαλείψουν ό,τι κάποτε από άγνοια επέτρεψαν να τους ξεφύγει σαν λύση σε ένα ερώτημα που βασανίζει κάθε ερημική ομοιομορφία που πάσχει από το αρχέγονο αίσθημα της πλήξης

επι Θ υμία 17

πάνω από το κεφάλι μου μια σκατόμυγα φέρνει βόλτες

αχ και να χα μια μυγοσκοτώστρα

αχ και να χα ένα κεφάλι που δε βρωμάει σκατά

ΔΗΛΩΣΗ 22

θα μικρό θα γίνει όμορφο μικρό θα γίνεται μικρό μου όμορφο το τραγούδι μικρό το τραγούδι σου μικρό μου θα γίνεται όμορφο μέρα με τη μέρα όπως μικρό μου γίνεται το τραγούδι σου όμορφο μικρό τραγούδι θα γίνει όμορφο μικρό μου

αργά και προσεκτικά 12

όταν δεν υποψιάζεσαι τη ροή της απροκάλυπτης γύμνιας σου
αναστενάζεις ρυθμικά ακολουθώντας τα θαλάσσια ρεύματα
που μεταφέρουν τις γιγάντιες χελώνες με το γαμψό τους ράμφος
στην αποβάθρα των τελευταίων ημερών
των πραγμάτων των τελευταίων ημερών
της ήμερης κι απρόσωπης σιωπής
μιας δίψας που την αισθάνεσαι πρώτα στα δάχτυλα
και μετά στο στόμα

ενασωμα 3

τοχαλασμενοσουαυτιμουπροσφερετηνευκαιριανασαγγιξωστοπροσωπομετοαλλοθιναμιλησωστοαλλοσουαυτι

υποκύπτω 14

φύλακα άγγελε
να σου πω
μια στιγμή

θα 'χω στο ποτήρι δυο μάτια προσευχή
λίγη ξινισμένη μαγιονέζα απλωμένη στη βροχή
και μια μασέλα με δυο χρυσά δόντια να δαγκώνει τη στιγμή

φύλακα άγγελε
αν ντραπώ
το κλειδί

θα ξεχάσω στην κουζίνα δυο μάτια αναμμένα
ένα μαγιό με μια πινέζα καρφωμένο στο νερό
και μια φανέλα κόκκινη με δυο βασίλισσες πιόνια να ψάχνουν την άκρη της σκακιέρας

φίλα κάγκελο
με γλώσσα
μπας και σωθώ

απαρίθμηση 5

3 +1

υποκύπτω 13

για δες τι όμορφα που τραγουδάει το παιδί
μέσα στην κοιλιά της μαμάς του
που πεθαίνει από ασφυξία
σε κάποιον όροφο σε κάποια τράπεζα
δίπλα σε ένα παράθυρο που αντικαθρεπτίζει ένα οργισμένο πλήθος

ακούς το τραγούδι
σκαλωμένο μέσα στις πτυχές ενός πυκνού καπνού
που ανηφορίζει στα σύννεφα

χασμουριέσαι και σε παίρνει ένας γλυκός ύπνος

ονειρεύεσαι μια πυρκαγιά
ζεσταίνεσαι
και γδύνεσαι

θα βουτήξει η θάλασσα μέσα σου
κι όλα θα αποκτήσουν μια αλμυρή γεύση

βιάζεσαι να προλάβεις
δαγκώνεις και σχίζεις τα χείλια σου
γεύεσαι το αίμα σου
γλυκό σαν ώριμο πορτοκάλι
κι ένα χέρι στρουμπουλό και απαλό
σε χαϊδεύει στα μάτια

χαμογελάς και βυθίζεις τη θάλασσα μέσα σου

από τον Γιάννη (και) για μένα

Τούμπου τούμπου ζα
Χαλκιάς Λάκης
Μουσική/Στίχοι: Μαρκόπουλος Γιάννης


Εδώ δεν έχει σύνορα
δεν έχει καλοσύνη
μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός
και πίσω του οι σκύλοι
Τραπέζι πεντακάθαρο
λεφτά, χαρτιά και τσόχα
κρατάς τη μύτη σου μακριά
να μη σε πάρει η μπόχα

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Εγύριζα όλη τη γη
με ένα αεροπλάνο
μοντέλο απ' την κατοχή
που 'χε φωνή σοπράνο
Σ' ένα σταθμό μου είπανε
όλη την ιστορία
στη ζούγκλα πως χαθήκατε
σας φάγαν τα θηρία

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Εκείνο που δεν μάθατε
κι οι μαύροι εγελάγαν
είναι γιατί ψοφήσανε
τα ζώα που σας φάγαν
Δηλητηριαστήκανε
από τα δυο κορμιά σας
το λέει το ραδιόφωνο
κρίμα στην ανθρωπιά σας

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Στο δέντρο αναπαυτήκανε
τα δυο καημένα ζώα
ενθάδε κείται έγραψαν
ο λέων με τον βόα
Γι' αυτό ν' ακούς τις συμβουλές
του γέρου προς του τράγου
που φάγαμε εψές αργά
στη στάνη του Πανάγου

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Μη με αφήνεις μοναχή μου
μη με αφήνεις μόνη τη φτωχή
μη με αφήνεις μοναχή μου
μη με αφήνεις, σε παρακαλώ

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

ΔΗΛΩΣΗ 21

ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ

ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
ΠΟΥ ΦΥΛΑΝΕ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥΣ
ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ

πειραχτήρι 9

γελούσες με δισταγμό
πήγα να σου πιάσω τον κώλο και δεν μ' άφησες
"θα 'θελες" είπες χωρίς να μιλήσεις
και μετά αυθόρμητα χαμογέλασες
χωρίς να το σκεφτείς
τα πρόσωπά μας μοιράζονταν την αναπνοή τους
φορούσες ένα κόκκινο φαρδύ φόρεμα
και ξαφνικά μ' ένα "χα" σούπερνόβα
έγινες ένας γίγαντας χοντρομπαλάς
κι εγώ ένας κοντορεβυθούλης
που απολάμβανα να τρέχω πάνω στις τεράστιες επιφάνειες του λείου δέρματός σου
και να σε γαργαλάω στα πιο απίθανα σημεία
περιττό να πω ότι το κρεβάτι έγινε κομμάτια
η οροφή του σπιτιού γκρεμίστηκε από τα ασυγκράτητα γέλια σου
και οι γείτονες όλοι έχουν βγει στα μπαλκόνια

χοντρούλη γίγαντά μου
τα κάναμε πάλι πουτάνα
πάμε απ' την άλλη μεριά της γης
μην μας προλάβει η νύχτα

(κι αν δεν το κατάλαβες πάλι σ' ονειρεύτηκα χαζούλη)

κάτι λόγια στοιβαγμένα 2

επιθυμία 16

να ζούνε οι άνθρωποι ο ένας πάνω στον άλλο
όπως σε πολυκατοικία
όπως στους ομαδικούς τάφους

κάτι λόγια στοιβαγμένα 1

παρότρυνση 16

σε αγκαλιάζω
και κοίτα πως χασμουριέμαι
και κουλουριάζομαι
και ονειρεύομαι
μέσα στην αγκαλιά σου

είμαστε μια ονειραγκαλιά

μικρούλη μου

είμαστε μια ονειραγκαλιά

αχ στη ζεστή κοιλίτσα σου
πόσο εύκολα κοιμάμαι

και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά
έτσι κακομαθημένο που μ' έχεις

από τη Λίνα (και) για μένα

πάνω στον ήχο των κυμάτων ορίζω το γαλάζιο

κατάγομαι από ένα δελφίνι κόκκινο

επιθυμώ μια βουτιά στα σύννεφα

με τη βροχή επιστρέφω

προς εσένα 13

ομορφούλη μου ξαπλωμένο μου σκυλί
πλάγια πάνω σε κρεβάτι κράσπεδο
ομορφούλη μου λαβωμένο μου φιλί
σάλια πάνω σε χείλια κόκκινα

από αίμα
από ψέμα
απόγευμα

σου ετοιμάζω γεύμα
λίγο χέρι
λίγο πόδι
λίγα δάχτυλα
λίγα ματοτσίνορα για νοστιμιά


σε προσκαλώ ομορφούλη μου
πεινασμένη φοβισμένη λυπημένη μου ουρά

κι ό,τι είμαστε είμαστε

άλλος παρέα με μια σκάλα σκύλο
άλλος με μια διαρροή συνάχι
άλλος με τα μάτια σου
άλλος με τη καύλα σου
ομορφούλη μου
πόσο όμορφα πεθαίνω μία μέρα ακόμη
σήμερα λίγο περισσότερο
λίγο πιο νεκρός
και ζεστός
ομορφούλη μου

ένα σπουργίτι μου χτυπάει το τζάμι
του ανοίγω
δεν μπαίνει μέσα
βγαίνω εγώ έξω
και πετάμε πλάι πλάι
κι ό,τι είμαστε είμαστε
ομορφούλη μου